Νόμοι, διώξεις και αυθαιρεσίες

Κύριε διευθυντά
Δεν γνωρίζω τι συμβαίνει στην εφημερίδα σας τον τελευταίο καιρό, αλλά θα ήθελα να επισημάνω τη δημοσίευση ορισμένων αυθαίρετων και αβάσιμων συγκρίσεων που νομίζω ότι την αδικούν. Αναφέρομαι για παράδειγμα στο άρθρο του έγκριτου, παλαιού δημοσιογράφου Πάσχου Μανδραβέλη (φ. 12/11) «Διώξεις που κάτι θυμίζουν», όπου γίνεται σύγκριση του άρθρου 191 του Π.Κ. με τις αντίστοιχες, κακουργηματικού τύπου, προβλέψεις του τουρκικού Π.Κ. που χρησιμοποιείται για τη δίωξη πολιτικών αντιπάλων του προέδρου Ερντογάν, όπως ο δήμαρχος Κωνσταντινουπόλεως ή ο αρχηγός του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος. Το γραφικό στην αμηχανία του άρθρου 191 προστέθηκε στον Π.Κ. κατά τη διάρκεια της πανδημίας, προκειμένου να αποθαρρύνει ακραίους αντιεμβολιαστές που διακινούσαν απίθανες φήμες στον Τύπο και στα κοινωνικά δίκτυα, και είναι καιρός να επαναδιατυπωθεί. Δεν γνωρίζω καθόλου αν το άρθρο εφαρμόστηκε και σε ποιους, αλλά το να συγκρίνεις τον ελληνικό δημόσιο χώρο, όπου επικρατεί πλήρης ασυδοσία, με τον αντίστοιχο τουρκικό είναι εντελώς ανακριβές. Εξάλλου ο κ. Ερντογάν ή ο κ. Πούτιν δεν χρειάζονται κανένα πρόσχημα για να επιβάλλουν λογοκρισία –ή άλλα, πολύ χειρότερα– και σίγουρα δεν θα ανατρέξουν στο άρθρο 191 του Π.Κ. Οπότε δεν κατανοώ τι ακριβώς «θα βρουν οι πιθανοί αυταρχικοί ηγέτες του μέλλοντος» –πού, εδώ στην Ελλάδα;– ούτε κατανοώ τι ακριβώς «θυμίζουν» οι διώξεις στην Τουρκία και σε ποιον. Αν όμως ο κ. Μανδραβέλης έχει κάτι να πει για τα όρια μεταξύ ασυδοσίας και ελευθερίας του λόγου, π.χ. τι γίνεται με τη συκοφαντία, ή πώς αντιμετωπίζονται τα fake news –υπάρχουν και τέτοια– στα κοινωνικά δίκτυα, είμαστε εδώ να τον διαβάσουμε.