Κύριε διευθυντά
Ανακοίνωση του ΥΠΕΞ: «Χαιρετίζουμε την απελευθέρωση της πόλης της Χερσώνας από τις ουκρανικές δυνάμεις». Οι πολιτικοί αναλυτές ρωτάνε: «Πού το πάει ο Πούτιν με την υποχώρηση από τη Χερσώνα;». Δηλαδή, ο Πούτιν «υποχώρησε» μόνος του; Νομίζω πως πρέπει να απαντήσουμε πρώτα: Γιατί έκανε αυτόν τον «άτυπο πόλεμο»; Επιτρέψτε μου να διατυπώσω μια αιρετική θεωρία: Σχεδόν δύο δεκαετίες, η Ρωσία δεν ενεπλάκη σε πόλεμο. Συνεπώς, τα στελέχη της νέας γενιάς του ρωσικού στρατού, ως και οι στρατηγοί, είναι «άκαπνοι». Και πολλά από τα πολεμικά εφόδια στις αποθήκες είναι «λήγοντα».
Με τις ασκήσεις δεν γίνεται ο στρατός εμπειροπόλεμος και τα «ληξιπρόθεσμα» δεν μπορούμε να τα θάψουμε στη Σιβηρία ή να τα ρίξουμε στον ωκεανό.
Σκέφτηκαν λοιπόν να κάνουν μια «ειδικού σκοπού» εισβολή στην Ουκρανία για «να προστατεύσουν τους ομογενείς Ρώσους που καταπιέζονται από τους φανατικούς Ουκρανούς (“ναζί”!)». Αλλωστε πόσο θα κρατήσει ο «κωμικός ηθοποιός»; Σε δυο-τρεις εβδομάδες θα ξεφορτωθούμε τα ληξιπρόθεσμα και θα επιστρέψουν οι στρατιώτες μας «μπαρουτοκαπνισμένοι». Ομως και οι Αμερικανοί και λοιποί εταίροι του ΝΑΤΟ είχαν «λήγοντα» στις αποθήκες τους και ασμένως τα έστειλαν στον Ζελένσκι. Με συνέπεια ο περίπατος του Πούτιν να πάρει χρόνο και οι «παράπλευρες απώλειες» να ξεπεράσουν το «κυνικό» ποσοστό του 6%. Ο «θεατρίνος» φάνηκε «σκληρό καρύδι», και με τη συμπαράσταση της Δύσης βεβαίως, ευτυχώς δίχως αποστολή στρατιωτών. Και τώρα, τέλος καλό, όλα καλά.
