Κύριε διευθυντά
Νομίζω ότι παρουσιάζει ενδιαφέρον η αναφορά της στήλης «Φιλίστωρ» (8/11/22) στην προ 90 ετών (8/11/32) δήλωση του τότε αρχηγού του Λαϊκού Κόμματος Π. Τσαλδάρη, στην οποία σχολιάζεται ο σχηματισμός οικουμενικής κυβέρνησης. Κατά τον Π. Τσαλδάρη, μετριοπαθή και με καθαρό λόγο πολιτικό, μια τέτοια κυβέρνηση δεν ήταν ενδεικνυόμενη λύση, γιατί η σοβαρή οικονομική κατάσταση απαιτούσε «ενότητα βλέψεων και συνοχή ληφθησομένων αποφάσεων», θέσεις ασυμβίβαστες για κόμματα που εξέφραζαν διαφορετικές αντιλήψεις για την οικονομική πολιτική.
Ουσιαστικά τέθηκαν οι αδυναμίες μιας κυβερνητικής σύνθεσης, προερχόμενης από ετερόκλητες ιδεολογίες και αντιμαχόμενους κομματικούς σχηματισμούς, θέμα που αποτελεί αντικείμενο συζήτησης και στην τρέχουσα πολιτική συγκυρία.
Οπως έχει αποδειχθεί, τόσο επιστημονικά όσο και στην εφαρμοσμένη πολιτική, διαφορετικά λύνει τα προβλήματα και έχει άλλες προτεραιότητες ένα αριστερό σύστημα, διαφορετική δημοκρατική ανοικτή κοινωνία, ή και αντίθετα ένα ολοκληρωτικό καθεστώς. Βέβαια η επικράτηση των βασικών αξιών και θεσμών της φιλελεύθερης ιδεολογίας έχει αμβλύνει τις αντιθέσεις, δημιουργώντας προϋποθέσεις σύγκλισης και συνεργασίας.
Ωστόσο, ουσιαστικές διαφορές παραμένουν και οι ενστάσεις για τη συνοχή και τη λειτουργικότητα είναι ισχυρές.
Παράλληλα εντείνονται οι προβληματισμοί για την πολιτική σταθερότητα και για την επίτευξη του κυβερνητικού έργου, και μάλιστα υπό τις κανονιστικές συνθήκες της σημερινής παγκοσμιοποιημένης οικονομίας.
Από το ιστορικό παρελθόν ο συνετός πολιτικός μας δίνει σκέψεις για το δύσκολο παρόν.
