Κύριε διευθυντά
Ολοι ξέρουμε την απίστευτη τραγωδία που έπληξε και κατέστρεψε το Μάτι. Πρόσφατα μάθαμε και για κάποιον ασυνείδητο στη Θεσσαλονίκη που σκότωσε χωρίς κανένα λόγο ένα γατάκι. Βέβαια ο δείκτης πολιτισμού μιας κοινωνίας αλλά και του καθενός από εμάς κρίνεται και από τον τρόπο που συμπεριφερόμαστε στα ζώα.
Η Δικαιοσύνη σε όλο τον κόσμο παρουσιάζεται σαν μια γυναικεία φιγούρα με δεμένα τα μάτια που με το ένα χέρι κρατάει μια ζυγαριά και με το άλλο ένα σπαθί. Εβαλε λοιπόν η Δικαιοσύνη στον ένα δίσκο της ζυγαριάς τους 104 νεκρούς από το Μάτι, τους αναρίθμητους τραυματίες και τους μόχθους και τα όνειρα εκατοντάδων οικογενειών που έγιναν στάχτη (πλημμέλημα) και στον άλλο δίσκο το γατάκι (κακούργημα) και η ζυγαριά έγειρε προς το γατάκι!
Ο απλός πολίτης βλέποντας όλα αυτά σκέπτεται ότι έτσι που είναι οι νόμοι και έτσι όπως ερμηνεύονται δεν μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο η Δικαιοσύνη.
Στη συνέχεια όμως προβληματίζεται, μήπως έχουμε εισέλθει σε έναν νέο γραφειοκρατικό μεσαίωνα, όπου ορισμένοι γραφειοκράτες βαρώνοι μπορούν να είναι ήσυχοι ότι για τις άνομες πράξεις ή παραλείψεις τους δεν έχουν να φοβούνται τίποτα γιατί τελικά δεν θα τιμωρηθούν καθόλου ή έστω θα πέσουν στα μαλακά!
Αν τα αγάλματα είχαν αισθήματα, τότε είναι βέβαιο ότι από τα κλειστά μάτια της Δικαιοσύνης θα κυλούσαν δάκρυα για το Μάτι.
