Κύριε διευθυντά
Πέρασα από την πλατεία Συντάγματος και ένιωσα λύπη και θυμό. Λυπήθηκα το έλατο και θύμωσα με τον δήμαρχο. Πώς μπόρεσε να βλέπει να κόβεται αυτό το μνημείο. Το έφερε, λέει, από το Καρπενήσι! Η εκεί δημαρχία τού δίνει το δικαίωμα να επεμβαίνει με αυτόν τον βάναυσο τρόπο στο πέριξ δάσος; Το θεωρεί ιδιοκτησία του; Σήμερα που τα δάση μας αφανίζονται με ταχύτατους ρυθμούς, εμείς θυσιάζουμε αιωνόβια έλατα; Εξίσου ωραίο θα ήταν ένα τεχνητό έλατο αναλόγου μεγέθους!
Ας ελπίσω ότι είναι το τελευταίο που θυσιάζεται και ότι ο δήμαρχος, όποιος κι αν είναι, την επόμενη χρονιά θα δείξει μεγαλύτερη ευαισθησία.
