Κύριε διευθυντά
Δεν είναι ασφαλώς τυχαίο ότι οι δύο εξαίρετοι αρθρογράφοι σας Παντελής Μπουκάλας και Κώστας Λεονταρίδης, στην «Καθημερινή» της 30/11/2022 αναφέρθηκαν και στήριξαν τη συλλογιστική τους σε κιβωτούς και κατακλυσμούς, σύγχρονους ή βιβλικούς.
Είναι πάντως γνωστό ότι πολλοί λαοί έχουν εντάξει στην παράδοσή τους έναν ή περισσότερους πραγματικούς κατακλυσμούς. Απ’ όλους αυτούς ενδιαφέρον είναι να αναφερθεί η ερμηνεία του σπουδαιότερου ελληνικού κατακλυσμού, του Δευκαλίωνος και της Πύρρας, κατά τον αείμνηστο Ι.Θ. Κακριδή.
Σύμφωνα, λοιπόν, με τον σοφό καθηγητή, το όνομα Δευκαλίων προέρχεται από τη λέξη «γλεύκος» που είναι σχετικό με την αμπελοκαλλιέργεια. Το όνομα της Πύρρας, άλλης μορφής της θεάς Δήμητρας, αναφέρεται στα σιτηρά.
Πύρρα μάλιστα έλεγαν αρχικά τη Θεσσαλία, όπου και το βασίλειο του μυθικού ζεύγους. Η ετυμολογική σχέση λιθάρια – λαοί (λάες – λίθοι) δεν έχει μόνο λεκτικό ενδιαφέρον – στην αρχέγονη γλώσσα λίθος είναι ο σπόρος. Ο Δίας επίσης κυριαρχεί στον μύθο ως Ομβριος και Υέτιος.
Ο αριθμός τέλος 9, των ημερών που κράτησε η θεομηνία, συνδέεται με τη διάρκεια του σεληνιακού μήνα, σε τρεις φάσεις (3×9), τον βιολογικό κύκλο των γυναικών και το χρονικό διάστημα της κυοφορίας. Ετσι, ο αριθμός πέρασε και σε θεσμούς σχετικούς με την οργάνωση της ζωής της κοινότητας.
Επομένως, ο μύθος συνδέεται με μαγικές τελετουργίες γύρω από τη σπορά και την αρχή του νέου έτους και τον κύκλο των αγροτικών εργασιών που κλείνουν μέσα τους την εξαφάνιση και τη δημιουργία του νέου.
Οσον αφορά τους σύγχρονους κατακλυσμούς ορθώς επισημάνθηκε «έπιον και εμεθύσθησαν».
