Κύριε διευθυντά
Πρέπει να είσαι ανιστόρητος, για να ισχυριστείς ότι «οι Ενοπλες Δυνάμεις (Ε.Δ.) της χώρας μας παρέμειναν πάντα στο περιθώριο του πολιτικού παιχνιδιού». Πρέπει να μην έχεις ακούσει ή διαβάσει τίποτα για τα στρατιωτικά κινήματα, που έγιναν από το 1831 μέχρι το 1973. Δεν πρέπει να είχες, στο ευρύτερο οικογενειακό ή φιλικό σου περιβάλλον, κάποιον στρατιωτικό, που να είχε συμμετοχή σε κάποιο απ’ αυτά ή που να είχε υποστεί τις συνέπειες αυτών.
Κατ’ αρχάς οι Ε.Δ. «κουβαλούν σύμβολα, μακροχρόνια παράδοση, έχουν γράψει ιστορία και συμπυκνώνουν τη μαχητικότητα του έθνους» και δικαίως «βρίσκονται σταθερά στην πρώτη θέση, όταν το κοινό ερωτάται να πει την άποψή του για τον ποιο θεσμό εμπιστεύεται περισσότερο».
Επίσης, οι Ε.Δ. πρέπει να παραμένουν στο περιθώριο του πολιτικού παιχνιδιού. Δυστυχώς όμως, κατά καιρούς, υπήρξαν δεκάδες περιπτώσεις που, τις περισσότερες φορές, επίορκοι, θερμοκέφαλοι, αλαζόνες, άκρως πολιτικοποιημένοι ή καιροσκόποι στρατιωτικοί δεν έμειναν στο περιθώριο, αλλά μπήκαν μέσα στο κάδρο του πολιτικού και μικροπολιτικού παιχνιδιού και με τα διάφορα κινήματα, άλλα με δική τους πρωτοβουλία και άλλα έπειτα από συνεννόηση με πολιτικούς, προσπάθησαν να συμμετάσχουν σ’ αυτά τα παιχνίδια και να εκμεταλλευθούν τις διαμορφούμενες καταστάσεις.
Ολοι τους είχαν το πρόσχημα ότι το κάνουν για το καλό και τη σωτηρία της πατρίδας. Προτροπή, να παραμένουν πάντα πιστοί στο καθήκον τους και πάντα μακράν της πολιτικής και του πολιτικού παιχνιδιού, περίμενα να διαβάσω από τον κ. Ευάγγελο Αποστολάκη, («Κ» της Κυριακής, 11/12/2022), και όχι αβάσιμους ισχυρισμούς.
