Κύριε διευθυντά
Περνώ μέρος του έτους στην Πρέβεζα, περιοχή από τα χαρακτηριστικά της οποίας είναι οι μεγάλες βελανιδιές. Δένδρα πανύψηλα, με πελώριους κορμούς που προκαλούν δέος στα όρια του θρησκευτικού. Ορισμένοι από αυτούς τους γίγαντες είναι οπωσδήποτε επιφανή μνημεία της φύσης. Ανέκαθεν όμως, πολύ περισσότερο στις ημέρες μας λόγω της αύξησης της τιμής των καυσίμων θέρμανσης, αλλά και της γενικευμένης στην επαρχία και συνεχώς επιδεινούμενης ασυδοσίας, τα επιβλητικά αυτά δένδρα θυσιάζονται κατά δεκάδες, καθώς δεν έχουν απογραφεί και η προστασία τους υπόκειται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, διοίκησης και πολιτών.
Η κατάσταση αυτή δεν είναι ανεκτή. Διατυπώνω κατά συνέπεια την πρόταση, με την ευχή να την επεξεργαστούν οι ειδικοί, να ανατεθεί στα δασαρχεία ανά τη χώρα η κατ’ αρχάς απογραφή και χαρτογράφηση όλων των εξαιρετικών μεμονωμένων δένδρων, που αποτελούν ποικιλότροπα μέρος του τοπικού πλούτου και σηματοδοτούν τοπία και περιοχές. Στην ευθύνη προστασίας και διατήρησής τους να εμπλακούν, πέραν των δασαρχείων, οι δήμοι και οι κοινότητες. Εν συνεχεία, τα πιο σημαντικά να χαρακτηρισθούν μνημεία της φύσης βάσει ενός νόμου που επί χρόνια υπάρχει αλλά μένει ανενεργός και ανεφάρμοστος. Να κληθούν δε επισήμως τα πλησιόχωρα σχολεία να υιοθετήσουν ένα ή περισσότερα (ένα ανά τάξη) από τα δένδρα αυτά, γύρω από τα οποία να πραγματοποιούν εκδηλώσεις διαπαιδαγώγησης, ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης των παιδιών για τη σημασία των δένδρων γενικώς και του συγκεκριμένου δένδρου ειδικότερα.
Και φυσικά, να αυξηθούν οι έλεγχοι, οι δε παραβάτες να τιμωρούνται, επειδή έχουν εκούσια και για πάντα στερήσει από τους συνανθρώπους και συντοπίτες τους ένα πολύτιμο κοινό αγαθό.
