Κύριε διευθυντά
Η επιστολή του τακτικού επιστολογράφου σας κ. Κώστα Μπονιφάτση («Κ» 29ης Νοεμβρίου) με έκαμε να αναρωτηθώ για ποιον λόγο δυσανασχετεί με την ονομαστική πτώση «ο πάτερ» όταν πρόκειται για κληρικό.
Σε ιδιαίτερα προσεκτικό νεανικό περιοδικό του περασμένου αιώνα τη θρησκευτική στήλη έγραφε διακεκριμένος κληρικός –και μετέπειτα καθηγητής Πανεπιστημίου– ο οποίος υπέγραφε «Πάτερ Ιερώνυμος».
Δεν προτίθεμαι να γλωσσολογήσω, υπενθυμίζω πάντως ότι η «χρήσις» –usus κατά τον Λατίνο ποιητή– υπερισχύει της γραμματικής ορθότητος, αρκεί να μην είναι απολύτως διεστραμμένη. Οι παππούδες, οι γιαγιάδες και όλοι μας ημπορούμε αφόβως και άνευ τύψεων να λέμε και να γράφουμε «ο πάτερ Διονύσιος», «ο πάτερ Γεώργιος». Ασφαλώς δεν είναι αποπομπαίοι «ο πατήρ Δημήτριος» ή «ο πατήρ Ανδρέας», ιδίως σε κάπως επίσημες περιστάσεις.
Γραμματοδιδάσκαλος ήμουν, αλλά, έστω και αργά, μεταδιδάχτηκα ότι η ζωή προηγείται της γραμματικής.
