Περί κριτικής και λαϊκισμού

Κύριε διευθυντά 
Στην Οικονομική «Καθημερινή» της 13/12 δημοσιεύθηκε άρθρο του κ. Στέφανου Μάνου με τίτλο «Ο λαϊκισμός του υπουργείου Οικονομικών». Κατηγορεί τον υπουργό των Οικονομικών (τον μόνο, εδώ και πολλά χρόνια, που με τη σοβαρότητα, εργατικότητα, γνώση και αποτελεσματικότητά του αποτίναξε εκείνο το βαρύγδουπο και κενό περιεχομένου «ο τσάρος της οικονομίας») για λαϊκισμό, επειδή «ζήτησε από τις τράπεζες να αυξήσουν τα επιτόκια των καταθέσεων, αλλά όχι και των χορηγήσεων». Κατ’ αρχάς ο υπ. Οικονομικών απλώς «ζήτησε», δεν επέβαλε στις τράπεζες τίποτε και «δεν ρύθμισε διοικητικά» τα περί τραπεζικού συστήματος, όπως του αποδίδει εμμέσως ο αρθρογράφος, λέγοντας ότι η στάση του υπ. Οικονομικών τού θυμίζει παλιότερες εποχές, τότε που η παρέμβαση του κράτους στις τράπεζες «γιγάντωσε ένα τραπεζικό σύστημα αντίγραφο του δημόσιου τομέα». 
 Κατά δεύτερο λόγο, κριτική που αποφεύγει να αναφερθεί ειδικά ποια ήταν η διαφορά των επιτοκίων καταθέσεων – χορηγήσεων που στηλίτευσε ο υπ. Οικονομικών απευθυνόμενος στις τράπεζες, δηλαδή 0,05% έναντι 4,86%, είναι κριτική που, ως μη στηριζόμενη σε συγκεκριμένους αριθμούς, χάνει τη βαρύτητά της. Επιπλέον, κατηγορεί ο κ. Μάνος τον κ. Σταϊκούρα ότι δεν έχει καταργήσει κάποια εισφορά του Νόμου 128/1975 που επιβαρύνει το επιτόκιο δανεισμού. Πριν κατηγορήσει τον υπουργό, και τον πρωθυπουργό που επιδεικνύει «αδικαιολόγητη ανοχή» προς τον υπουργό του, δεν θα έπρεπε να αναλογισθεί γιατί ο ίδιος δεν κατήργησε την εν λόγω εισφορά στους 20 μήνες της θητείας του στο υπουργείο Οικονομικών την περίοδο 1992-1993; Κατηγορούνται, και ορθώς, οι πολίτες όταν κάνουν «εύκολη» κριτική στους κυβερνώντες από την ασφάλεια του καναπέ τους. Αλλά και ο κ. Μάνος που έχει καθήσει τόσα χρόνια σε υπουργικούς θώκους και γνωρίζει πόσο δύσκολο πράγμα είναι να κυβερνάς, ειδικά αυτόν τον τόπο;