Κύριε διευθυντά
Στο φετινό πρωτοχρονιάτικο ευχολόγιο αντί τη μέχρι τώρα συνηθισμένη «Καλή χρονιά» προτιμήθηκε ηθελημένα και στοχευμένα από πολλούς η «Καλύτερη χρονιά».
Στη γραμματική ο συγκριτικός βαθμός (καλύτερος) σημαίνει σύγκριση και υπεροχή του έναντι του θετικού (καλός). Αλλά σε εξελισσόμενες καταστάσεις, όπως η υγεία, η οικονομική κατάσταση, η κατάταξη, οι συγκρίσεις και οι διαφορές είναι απλώς χρονικές. Ο ασθενής θα περάσει πολλά «καλύτερα» μέχρι να γίνει «καλά» και να πάει σπίτι του. Η ζημιογόνος επιχείρηση θα πρέπει να περάσει από κάμποσα «καλύτερα» αποτελέσματα, για να φτάσει στην κερδοφορία. Η χώρα μας θα πρέπει να καταβάλει μακρές (και επιτυχείς) προσπάθειες, για να καταταγεί σε μια «καλή» θέση στην Ε.Ε. και όχι σε μια «καλύτερη» από την προηγούμενη.
Στο εσωτερικό εκλογικό επίπεδο η Ν.Δ., για να έχει μια «καλή» εκλογική χρονιά, θα πρέπει να επιτύχει αυτοδυναμία και όχι απλώς ένα «καλύτερο» ποσοστό ψήφων και εδρών, για τον ΣΥΡΙΖΑ το «καλό» που επιδιώκει είναι να «ρίξει» την κυβέρνηση και να κυβερνήσει ο ίδιος με κάποια «δημοκρατική παράταξη» (οι αντίπαλοί του δεν είναι δημοκράτες σαν τους επίδοξους –πέραν του ΠΑΣΟΚ– συγκυβερνήτες του;). Ο ασθενής/πολίτης πρέπει να ενδιαφέρεται για μια «καλή» και βιώσιμη οικονομική κατάσταση και όχι μια «καλύτερη» επιδοματική ενίσχυση.
Συνεπώς, νομίζω ότι η επιλογή της «καλύτερης χρονιάς» είναι εν πολλοίς εκ του πονηρού και δεν πρέπει να προσχωρήσουμε ούτε να αρκεσθούμε σε αυτή τη συγκαταβατική, βολική και «ευρύχωρη» επινόηση, αλλά να καταβάλουμε παντού κάθε δυνατή προσπάθεια, για να επιτύχουμε σαν πολίτες και ψηφοφόροι μια «Καλή χρονιά».
