Κύριε διευθυντά
Στην εβδόμη τάξη του Γυμνασίου (οκτατάξιο τότε) στο Ναύπλιο, το 1958, είχα έναν σπουδαίο καθηγητή Ιστορίας, τον «Κύριο Καρακατσάνη»! Δεν μας δίδασκε μόνο το μάθημα του βιβλίου. Μας έλεγε: «Διαβάστε το καλά». Στο πρώτο μάθημα μάς δίδαξε τι είναι η Ιστορία και ποια είναι η αξία της!
Μια φορά, το επόμενο μάθημα ήταν περί του Πελοποννησιακού Πολέμου. Οταν ήρθε, ανέβηκε στην έδρα, μας χαιρέτησε, μας ρώτησε αν το διαβάσαμε καλά. Μας έλυσε τις απορίες και άρχισε τη διδασκαλία, όχι του μαθήματος, αλλά «ποια τα αίτια και ποίαι αι αφορμαί του Πελοποννησιακού Πολέμου»! Το μάθημά του αυτό με σφράγισε. Εκτοτε, πάντοτε αναζητώ «τα αίτια και τις αφορμές» των γεγονότων.
Στην Κωνσταντινούπολη πρόσφατα έγινε ένα τραγικό γεγονός. Μια γυναίκα φίλα προσκείμενη προς τους Κούρδους σκότωσε έξι και τραυμάτισε ογδόντα έναν. Ολοι οι «Ευρωπαίοι» ηγέτες, και η Ελληνίδα Πρόεδρος, έκαναν τηλεφωνήματα για να συλλυπηθούν τον Τούρκο ηγέτη. Ενας Ελληνας δημοσιογράφος έψεξε τον πρωθυπουργό, διότι του έστειλε ηλεκτρονικό μήνυμα και δεν έκανε προσωπικό τηλεφώνημα. Το γεγονός περιγράφηκε εκτενώς με τις λεπτομέρειές του. Κανείς, όμως, δεν διερωτήθηκε γιατί έγινε αυτό, γιατί και πώς κακώς μια γυναίκα διακινδύνευσε τη ζωή της, κάνοντας αυτό;
Και όμως. Το «γιατί» έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Ενας πανάρχαιος ινδοευρωπαϊκός λαός, οι Κούρδοι, απόγονοι των αρχαίων Καρδούχων, σήμερα 20 εκατομμύρια, κατ’ άλλους 30, δεν έχουν ελεύθερη πατρίδα, παλιά, γιατί οι Πέρσες, οι Αραβες, οι Τούρκοι και άλλοι εποφθαλμιούσαν τη χώρα τους και ήταν εκείνοι ισχυρότεροι. Αργότερα, οι Αγγλοι και οι Γάλλοι, διότι η γη τους είχε πετρέλαιο! Ζούσαν πολεμώντας για την ελευθερία τους! Οι άλλοι, τους πολεμούσαν για να τους έχουν υπό κατοχή! «Το επαμύνειν τοις αδικουμένοις» έχει πει ο σοφός Σόλων. Δεν τολμώ να τον μεταφράσω εγώ. Αν κάποιος ξέρει, ας τον μεταφράσει.
