Κύριε διευθυντά
Με αφορμή πρόσφατη επιστολή για το ελληνικό μνημείο πεσόντων στην Κορέα («Η Καθημερινή» 7/1), θέλω να πω τα εξής: Στο νεκροταφείο του χωριού μου, το Επιτάλιο Ηλείας, υπήρχε μέχρι πρόσφατα ένας πρόχειρος σιδερένιος σταυρός με την επιγραφή «Μαστορόπουλος – Κορέα». Τίποτ’ άλλο. Θα ήταν εικοσάρης τότε και στα χρόνια που πέρασαν ξεχάστηκε. Η οικογένεια σκόρπισε. Πρόσφατα έμαθα το πλήρες όνομά του: Ανδρέας Μαστορόπουλος του Δημητρίου. Από το χωριό μας στην Κορέα υπηρέτησαν 6 στρατιώτες και ένας έφεδρος αξιωματικός. Ολοι γύρισαν ζωντανοί (οι δύο τραυματίες), εκτός από τον Αντρέα.
Εντάξει το αρχαίο επίγραμμα που έγραψαν στο μνημείο, ποιος θα το αμφισβητήσει; Οταν όμως μελετάμε τους νεκρούς με τα ονόματά τους, είναι σαν να υπάρχουν. Κατά κάποιον τρόπο.
