Κύριε διευθυντά
Εστω και καθυστερημένα, παρακαλώ τον «Γηραιό φίλαθλο» («Κ», 10 Ιανουαρίου) να μου επιτρέψει να πατήσω στα χωράφια του –σωστότερα, στα γήπεδά του– και να προτείνω μια δραστική αλλαγή στο τραγούδι των οπαδών του Ολυμπιακού Πειραιώς, ο οποίος είχε νικήσει τη Σάντος, την ομάδα του Πελέ.
Λοιπόν στον στίχο:
«Ολυμπιακέ μεγάλε, Ολυμπιακέ τρανέ», θεωρώ, μολονότι ο Σολωμός δεν επιδίωκε Μαβιλικές ομοιοκαταληξίες, σχεδόν αναγκαία την αντικατάσταση του «τρανέ» από το «τρελέ». Πρώτον, διότι έχει το πλεονέκτημα της μείζονος εμφάσεως και, δεύτερον, διότι η ρίμα είναι πληρέστερη –το «τρελέ» κολλάει καλύτερα στο «Πελέ».
Επιπλέον, είναι δεδομένο ότι η τρέλα δεν πάει στα βουνά, είναι όμως πάντοτε παρούσα στα γήπεδα. Δεν προτίθεμαι να γλωσσολογήσω ερασιτεχνικώς, υπενθυμίζω πάντως ότι «πελλός» με δύο λάμδα, στην Κύπρο είναι ο τρελός. Και ο μακαρίτης Πελέ, παρά το ένα λάμδα, ήταν θεότρελος στο γήπεδο.
