Κύριε διευθυντά
Ακούμε τακτικά, αλλά και διαβάζουμε, για «προφυλάκιση» κάποιων που έχουν συλληφθεί.
Ομως, δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι αυτό το είδος του προσωρινού περιορισμού της προσωπικής ελευθερίας κάποιου που φέρεται ως δράστης μιας αξιόποινης πράξης, δεν συνιστά –ούτε άλλωστε θα μπορούσε (αφού δεν έχει προηγηθεί σχετική δίκη) να συνιστά– μορφή φυλάκισης, δηλαδή «ποινής» που ενδεχομένως… προηγείται («προ-») της φυλάκισης. Αποτελεί απλώς ένα μέτρο, το οποίο διατάσσεται όχι τυχόν για τον σωφρονισμό του δράστη, αλλά για την προστασία και μόνο της κοινωνίας· κυρίως δε για να αποφευχθεί η διενέργεια, από τον ίδιο δράστη, άλλων παρόμοιων αξιόποινων πράξεων ή η τυχόν διαφυγή του ή, ακόμη, η ενδεχόμενη καταστροφή από τον ίδιο κρίσιμων αποδεικτικών στοιχείων. Συνεπώς, θα πρέπει στις περιπτώσεις αυτές αντί να χρησιμοποιούνται οι όροι «προφυλάκιση», «προφυλακισμένος» κ.τ.τ. να χρησιμοποιούνται, όπως άλλωστε ορίζει ήδη και ο Κώδικας Ποινικής Δικονομίας (άρθρα 281επ.), οι αντίστοιχοι όροι «προσωρινή κράτηση», «προσωρινώς κρατούμενος» κ.τ.τ.
