Κύριε διευθυντά
Εχοντας γεννηθεί το έτος 1927 και, ως Εβραίος, έχοντας γλιτώσει από τους θαλάμους αερίων, διαβάζω και ρίχνω ματιές στα χρόνια εκείνα, ιδίως τώρα που οι ελληνικές αρχές και η τοπική αυτοδιοίκηση ασχολούνται με το θέμα κατά τρόπο διεξοδικότερο. Εχω λοιπόν μερικές απορίες, τις οποίες και θα απαριθμήσω.
1ον: Στην Αθήνα, όπου ζούσα επί Κατοχής, χριστιανοί φίλοι της οικογένειας μάς έκρυψαν με τεράστιο κίνδυνο να καταδοθούν στους Γερμανούς και βεβαίως αφιλοκερδώς. Γιατί η ελληνική πολιτεία δεν σκέφθηκε μέχρι σήμερα να αποτίσει φόρο τιμής στις ηρωικές αυτές οικογένειες των Ελλήνων χριστιανών παρά μόνον, και ευτυχώς, υπάρχουν αυτοί μνημονευόμενοι στο Ισραήλ, κάτω από τον τίτλο «Δίκαιοι των Εθνών»;
2ον: Αναφερόμαστε στον αντισημιτισμό που υπήρχε στη Θεσσαλονίκη, αλλά ας μου πει κάποιος σε ποια χώρα της «πολιτισμένης Δύσεως» δεν υπήρχε αντισημιτισμός. Υπήρχε και μάλιστα μέσα στα επιτελικά μεγάλα μυαλά των Συμμάχων, καθώς και του Ρούζβελτ, του Τσώρτσιλ κ.ά., διότι οι πάντες γνώριζαν τι συνέβαινε στα στρατόπεδα θανάτου στη Γερμανία και αλλού, του πατέρα μου συμπεριλαμβανομένου. Τότε, γιατί οι Αγγλοι και οι Αμερικανοί δεν έστελναν τα περίφημα βομβαρδιστικά τους αεροπλάνα να καταστρέψουν όχι τους κλιβάνους αερίων (και γιατί όχι αυτούς;) αλλά τις σιδηροδρομικές γραμμές που οδηγούσαν τα γεμάτα γυναικόπαιδα τρένα στα στρατόπεδα αυτά, τη στιγμή που κονιορτοποιούσαν καθημερινά γερμανικές πόλεις
σαν τη Δρέσδη κ.ά.;
Ο αντισημιτισμός, που στη βάση του είναι θρησκευτικός αλλά και ανιστόρητος, υπάρχει και, δυστυχώς, θα υπάρχει, ο δε ορισμός του είναι ο εξής: Ο αντισημιτισμός είναι η επιθυμία να απαλλαγεί ο κόσμος από τους Εβραίους και, σαν τέτοια, είναι απείρως τοξικότερος από οποιοδήποτε άλλο είδος μίσους. Για ένα αρρωστημένο μυαλό που βρίσκεται σε πόλεμο με την κοινωνία, ο αντισημιτισμός είναι η κατ’ εξοχήν μέθοδος για υποκίνηση σε μίσος. Με το Ολοκαύτωμα να έχει συμβεί στα χρόνια μας, σταματάει ο νους του ανθρώπου στη σκέψη ότι μπορεί να ρίχνονται στη φωτιά, μαζικά και ζωντανοί, άνδρες,
γυναίκες και παιδιά.
Το ευτύχημα σήμερα για τον ανά τον κόσμο πληθυσμό που έτυχε να έχει γεννηθεί Εβραίος ή Εβραία είναι πως τώρα υπάρχει το Κράτος του Ισραήλ, ένα κράτος ισχυρότατο στρατιωτικά και επινοητικό σε ειρηνικές επιδόσεις που παρά τις προσπάθειες του ευτελισμένου Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (που σε σύνολο 184 κρατών-μελών, τα 75 είναι δημοκρατίες και τα 109 δικτατορίες) να το κατηγορούν για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είναι γενναιόδωρο για τους φίλους και αδίστακτο για τους εχθρούς.
