Κύριε διευθυντά
Διάβασα το άρθρο του συνεργάτη σας κ. Γ. Λιάλιου (φ. 14/2) σχετικά με τις απόψεις του δημάρχου κ. Κ. Μπακογιάννη αλλά και γενικότερα, του δημοτικού συμβουλίου της Αθήνας σχετικά με το θέμα της αρνητικής τοποθέτησης εκ μέρους τους για το σχέδιο δημιουργίας κυβερνητικού πάρκου στην ΠΥΡΚΑΛ. Ο τίτλος του άρθρου είναι «Αθήνα με 127 μαύρες τρύπες».
Ειλικρινά, έμεινα άναυδη με τις απόψεις του δημοτικού συμβουλίου. Εχει περπατήσει κανείς απ’ αυτούς τους συμβούλους στην Αθήνα; Γνωρίζει την τεράστια ανάγκη σε κτίρια μικρών διαμερισμάτων για κατοικίες νέων ανθρώπων; Ολα αυτά τα κτίρια που στεγάζουν στην Αθήνα τις διάφορες υπηρεσίες τους είναι επιεικώς απαράδεκτα, τόσο για τους εργαζομένους τους όσο και για τους επισκέπτες (εμάς). Γιατί να μην είναι καλύτερο να στεγαστούν σε νέους χώρους, ειδικά διαμορφωμένους για κυβερνητικά κτίρια του 21ου αιώνα; Και τα 127(!) κτίρια, είτε να ξενοικιαστούν είτε να πουληθούν, να γίνουν κάτι άλλο, από κατοικίες έως ξενοδοχεία, καταστήματα, πάρκινγκ, έως μικρά πάρκα γειτονιάς. Και μαζί με αυτά, ας κοιτάξουν επιτέλους και τους άλλους «κρυμμένους/ξεχασμένους θησαυρούς», τα κτίρια που ανήκουν στο Δημόσιο, στο Πανεπιστήμιο, στον ΕΦΚΑ και σε άπειρα κοινωφελή ιδρύματα και αφήνονται κενά να καταρρέουν και να ακούμε την κατάντια –διότι περί κατάντιας πρόκειται– να μας παρακινεί το «Ολοι μαζί Μπορούμε» του ΣΚΑΪ να αφήσουμε στις λαϊκές αγορές ζαρζαβατικά που προορίζονται για το Ασυλο Ανιάτων και το Γηροκομείο Αθηνών. Ντροπή!
