Κύριε διευθυντά
Στην «Καθημερινή» της 18/2/2023 δημοσιεύθηκε επιστολή του ευρυμαθέστατου αναγνώστη και τακτικού επιστολογράφου της δρος Κ. Βίτκου με τίτλο «Ο Εγκέλαδος, ο ενοσίχθων Ποσειδών, περί θεομηνίας, θεοπληξίας, θεοδικίας και διλήμματα θνητών».
Ο επιστολογράφος αναφέρεται στο ερώτημα «αν στην απέραντη αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο χωράει η θεομηνία και η θεοπληξία».
Σύμφωνα με το Σύμβολο της Πίστεως «Πιστεύουμε σε ένα Θεό, Πατέρα, Παντοκράτορα…». Ο Πατέρας αυτός αγαπά, φροντίζει… και διδάσκει τα παιδιά του.
Στη λειτουργία αυτή περιλαμβάνεται η δίκαιη μεταχείριση των παιδιών με θετική ανταμοιβή για τις καλές τους πράξεις και δυσμενείς συνέπειες για τις κακές. Αυτή είναι η θεοδικία του Λάιμπνιτς, που αναφέρει ο κ. Βίτκος.
Πρώτη τέτοια «συλλογική τιμωρία» για τους ανθρώπους θεωρείται η έξωση των πρωτοπλάστων από τον Παράδεισο και άλλη ο κατακλυσμός του Νώε.
Στο πλαίσιο αυτής της δικαιοσύνης (ανταμοιβής – απαξίας) εντάσσεται ο παγκόσμιος φυσικός (από Θεού) νόμος αιτίας και αιτιατού (αποτελέσματος), του αντιπεπονθότoς (ανταποδόσεως) των αρχαίων Eλλήνων, του κάρμα (ατομικού και ομαδικού). Ο νόμος αυτός αφορά τους πάντες, όπως το έχει διατυπώσει ο Πλούταρχος «Νόμος ο πάντων βασιλεύς, θνητών τε και αθανάτων».
Νομίζω ότι αυτή η θεοδικία απαντά στο ερώτημα, αν χωράνε οι σεισμοί στον κόσμο του πανάγαθου Πατέρα «ποιητή ορατών τε και αοράτων».