Kύριε διευθυντά
Ξεχωρίζω δύο φράσεις από το άρθρο του κ. Ανδρέα Δρυμιώτη στην «K» της Κυριακής 19/3/2023:
– «…οι περισσότεροι διαγωνισμοί του Δημοσίου είναι φαλκιδευμένοι. Η αιτία είναι εξαιρετικά απλή. Δεν έχει ποτέ τιμωρηθεί κανένας για φαλκίδευση ή “στήσιμο” κάποιου διαγωνισμού» (προτελευταία παράγραφος).
– «…Για να μην ξεχνιόμαστε. Χωρίς σκληρή τιμωρία, τίποτε δεν πρόκειται να διορθωθεί στο θέμα αυτό» (τελευταία παράγραφος).
Στα αναρίθμητα άρθρα που γράφτηκαν για την τραγωδία (εθνική, οικογενειακή, ατομική) των Τεμπών, πουθενά δεν βρήκα τη λέξη τιμωρία. Μόνο ο κ. Δρυμιώτης τη χρησιμοποιεί δύο φορές. Και όχι τυχαία. Χωρίς τιμωρία δεν θα έχουμε ούτε παραδειγματισμό ούτε κάθαρση. Και βέβαια δεν αναφέρομαι στην τιμωρία του σταθμάρχη. Στη δίκη της Νυρεμβέργης δεν δικάσθηκαν οι στρατιώτες που εκτελούσαν τα αθώα θύματα. Δικάσθηκαν οι αρχιτέκτονες του τερατώδους οικοδομήματος του ναζισμού. Μέχρι να φτάσουμε στον σταθμάρχη, υπάρχουν πολλές βαθμίδες ευθυνών που πρέπει να αποκαλυφθούν και οι υπεύθυνοι να τιμωρηθούν. Ισως έτσι αρχίσει κάτι να διορθώνεται.
