Κύριε διευθυντά
Ελλάδα είναι… Το θαρρείς συνεχές –μέσα σε τόσες ασυνέχειες της Ιστορίας– νήμα που μας ενώνει ψυχικά με τον Περικλή και τον Θουκυδίδη, με τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη.
Η γλώσσα ως αστείρευτη πηγή έκφρασης του νου και της σκέψης. Οι άνθρωποι που διατρέχουν ανά τις δεκαετίες και τους αιώνες –ατομικά και συλλογικά– τη διαδρομή από το ζενίθ στο ναδίρ και από το ναδίρ στο ζενίθ, κ.ο.κ., συναισθηματικά συμπαραστάτες άλλοτε του Σίσυφου και άλλοτε του Οδυσσέα. Η ανθισμένη αμυγδαλιά, η ελιά, το βότσαλο και η θάλασσα – ως μέρη μιας ψυχής που κρατά άσβεστη τη φλόγα της δημιουργίας από τους
όπου Γης Ελληνες.
Τέλος, είναι ό,τι αισθανόμαστε στο άκουσμα του Εθνικού Υμνου· και η σημασία της σημαίας.
