Κύριε διευθυντά
Πριν από αρκετά χρόνια ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Σημίτης είπε τη φράση «Αυτή είναι η Ελλάδα», με αφορμή το ναυάγιο του «Σάμινα» το 2000 και είμαι βέβαιος ότι η διατύπωσή της περιείχε έναν τόνο θλίψης, απογοήτευσης και καημού.
Και όλοι οι πρωθυπουργοί πριν από τον Κωνσταντίνο Σημίτη και όλοι μετά απ’ αυτόν γνώριζαν και γνωρίζουν ότι «αυτή είναι η Ελλάδα», δηλαδή της προχειρότητας, της αναβλητικότητας, της διαφθοράς, της αρπαχτής, της σπατάλης, της οκνηρίας, της μη αξιολόγησης, του κακού συστήματος υγείας, της αρνησιδικίας, αλλά το είχαν και το έχουν αποδεχθεί.
Πάντα έφταιγαν οι άλλοι, δηλαδή οι προηγούμενοι και πάντα θα έφθανε το μαχαίρι μέχρι το κόκαλο, αλλά αποτέλεσμα μηδέν. Προτεραιότητα είχαν το «πολιτικό κόστος», τα μικρο/μεγαλοσυμφέροντα, οι εξαγγελίες, οι προκηρύξεις και ακυρώσεις διαγωνισμών, αλλά χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα.
Ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι. Οι συνειδητοί πολίτες-ψηφοφόροι, όχι μόνο αυτοί που κατέβηκαν στις διαδηλώσεις, αλλά σχεδόν όλοι δεν αποδέχονται το «Αυτή είναι η Ελλάδα», θέλουν μια άλλη Ελλάδα με προκοπή και πρόοδο. Τα Τέμπη είναι η τραγική αφορμή.
Οι πολίτες δεν θα ανεχθούν ατέρμονες, ανούσιες και αναποτελεσματικές συζητήσεις μετά τις εκλογές σχετικά με τυχόν ευθύνες του ενός ή του άλλου, ούτε μέτρα και σχεδιασμούς για τη νίκη στις επόμενες εκλογές.
Οι πολίτες απαιτούν σοβαρότητα και αποτελέσματα. Οι φιλόδοξοι άσχετοι και ανίκανοι είναι επιζήμιοι και άχρηστοι, διότι θα μας πουν ότι «αυτή είναι η Ελλάδα».
