Κύριε διευθυντά
Πολύς ο λόγος αυτές τις μέρες για δύο πρόσωπα της πολιτικής σκηνής με διαφορετική μεν παρουσία, παρόμοιες όμως τελικές επιδιώξεις. Υπουργός της κυβέρνησης ο ένας, προσφάτως παραιτηθείς αναλαμβάνοντας την πολιτική ευθύνη («στον βαθμό που μου αναλογεί») για τη σιδηροδρομική τραγωδία των Τεμπών. Βουλευτής της αξιωματικής αντιπολίτευσης ο άλλος, γνωστός για το αψύ ύφος και τον αχαλίνωτο λόγο του, προφορικό ή ψηφιακό, που συνήθως δεν χαρακτηρίζεται από στοιχειώδη κοσμιότητα. Βρέθηκαν στο στόχαστρο της δημοσιότητος ο καθένας για διαφορετικούς λόγους, κοινή τους όμως επιδίωξη η επανένταξη στα ψηφοδέλτια των αντίστοιχων κομμάτων. Σωστή ή όχι μια τέτοια ενέργεια;
Γνωρίζουμε βέβαια ότι τα κριτήρια με τα οποία τα κόμματα επιλέγουν τους υποψήφιους βουλευτές έχουν να κάνουν περισσότερο με την αναγνωρισιμότητα και την προσδοκώμενη εκλογική πελατεία παρά με την αντικειμενική αξιοσύνη των προσώπων. Ωστόσο η επίτευξη του τελικού σκοπού (της εκλογής) δεν είναι στο χέρι των πολιτικών αλλά των πολιτών που ρίχνουν κάθε τέσσερα χρόνια την ψήφο τους. Εφόσον κρίνουν ότι κακώς είναι υποψήφιοι κάποιοι άνθρωποι (για οποιονδήποτε λόγο), δεν έχουν παρά να μην τους ψηφίσουν. Το μήνυμα της κάλπης μπορεί και πρέπει να είναι ηχηρό όχι μόνο για τα κόμματα αλλά και για τα πρόσωπα.
