Κύριε διευθυντά
Αυτές τις ημέρες το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως του Κυρίου κυκλοφορεί στα στόματα και στις γραφίδες των Ελλήνων αλλά, δυστυχώς, σε απίθανες παραλλαγές και διατυπώσεις, που δημιουργούν ερωτήματα για το κατά πόσον οι νεοέλληνες κατανοούν τι ακριβώς εκφράζουν όταν λέγουν «Χριστός Ανέστη».
Ακούσαμε λοιπόν και διαβάσαμε πριν και μετά την Κυριακή του Πάσχα: «Σας ευχόμαστε Χριστός Ανέστη», «Ευχόμαστε καλό Πάσχα και Χριστός Ανέστη», «Χρόνια πολλά, καλή Ανάσταση, Χριστός Ανέστη, Αληθώς», «Χριστός Ανέστη με υγεία και χαρά», «Χριστός Ανέστη και σε σας», «Χριστός Ανέστη σ’ όλο τον κόσμο», «Χρόνια πολλά και Χριστός Ανέστη», «Ηλθα για να γιορτάσουμε μαζί το Χριστός Ανέστη», «Καλημέρα και Χριστός Ανέστη», «Χριστός Ανέστη κατ’ αρχήν», «Χριστός Ανέστη και του χρόνου», «Χριστός Ανέστη στις δύο αγαπημένες μου παρουσιάστριες», «Χριστός Ανέστη από τα όμορφα Ζαγοροχώρια» και το καταπληκτικότερο «Χριστός Ανέστη» και η απάντηση του συνομιλητή «Επίσης»!
Μα το «Χριστός Ανέστη» δεν είναι ούτε ευχή ούτε εορτή. Είναι μια διαπίστωση την οποία, ως χαρμόσυνο μήνυμα, τη διαλαλούμε και τη μεταδίδουμε σε όποιον συνάνθρωπό μας συναντούμε επί 40 ημέρες μετά την Ανάσταση του Κυρίου. «Αληθώς Ανέστη ο Κύριος» επιβεβαιώνει και ο συνομιλητής. Επί 40 ημέρες μετά την Ανάσταση του Κυρίου το «Χριστός Ανέστη αντικαθιστά το «Καλημέρα» ή άλλους χαιρετισμούς. Υπάρχουν πολλά να ευχηθούμε: «Καλά Χριστούγεννα», «Καλή χρονιά», «Καλό Πάσχα», «Καλή Ανάσταση», «Καλό καλοκαίρι», «Καλή τύχη». «Καλό Παράδεισο»…
Ας αφήσουμε το «Χριστός Ανέστη» να παραμείνει το χαρμόσυνο και ελπιδοφόρο μήνυμα της Ανάστασης του Κυρίου.
