Κύριε διευθυντά
Ας μου επιτραπεί να ψιθυρίσω, κρυμμένος στις φυλλωσιές του ανοιξιάτικου Λυκαβηττού, απομακρυσμένος κατά το δυνατόν από τους θορύβους των μοτοσικλετιστών του περιφερειακού, τον θαυμασμό μου για την (ίσως) πρώτη φετινή πτήση νεογνού τσαλαπετεινού πέρα και δώθε από το άλσος της Μονής Πετράκη: εύθραυστο χρυσοκαφέ κόσμημα της φύσης, ευαίσθητο σε κάθε πνοή ανέμου, περήφανα ισορροπημένο κάτω από το ελάχιστο λοφίο του. Κάπου κοντά θα το περιμένουν οι ευτυχείς γονείς, αναμασώντας ήδη κάτω από τα επιθετικά ράμφη τους νόστιμο γεύμα σκουληκιών, εντόμων και πρασινάδας.
Εν πάση περιπτώσει, ελπίζω να μη με ακούσουν και απομακρυνθούν.
Ηρθε η άνοιξη στην Αθήνα λοιπόν!
