Κύριε διευθυντά
«Μαλώνεις ρε;» ρωτούσε επίμονα ο μπακαλόγατος Ζήκος (Κώστας Χατζηχρήστος) τον ερωτικό του αντίπαλο Νίκο Ρίζο, παρακινώντας συγχρόνως τη Μαρίκα Νέζερ να τον κρατάει γερά. Και όταν αυτός του αγριοφώναξε, μαλώνω ρε, ο Ζήκος είπε: «Τότε μάλωσε μόνος σου, τώρα δεν μαλώνω εγώ». Αυτά στην αξέχαστη κωμωδία «Της κακομοίρας» του Ντίνου Κατσουρίδη το 1963. Πέρασαν 60 χρόνια ακριβώς και η κωμωδία συνεχίζεται. Στους ρόλους του Χατζηχρήστου, του Ρίζου και της Νέζερ μπορούμε να βάλουμε σήμερα όποιον πολιτικό θέλουμε, αναλόγως των κομματικών μας προτιμήσεων. Μόνο που το «μαλώνεις ρε» θα αντικατασταθεί από το πιο εύηχο(;) ουσιαστικό ντιμπέιτ. Το αποτέλεσμα το ίδιο: «της κακομοίρας». Ναι, στα 60 χρόνια από τον φαντάρο που φύλαγε την κάλπη με τη λόγχη εφ’ όπλου πήγαμε στα γκάλοπ, τα exit polls και τα ντιμπέιτ, τηλεμαχίες αντιπροτείνει ο κ. Μπαμπινιώτης. Τρομερή πρόοδος. Συνεχίζουμε όμως να ψηφίζουμε Κυριακή, να κλείνουμε τα σχολεία τρεις μέρες πριν και τρεις μετά την ημέρα των εκλογών (αναρωτιέμαι τι κάνουν στην Ελβετία που ψηφίζουν κάθε τόσο;).
Οι κρατικοί μας υπάλληλοι διαγκωνίζονται για το ποιοι θα ενταχθούν στους δικαιούχους εκλογικού επιδόματος, ενώ οι υπεράριθμοι δικηγόροι μας αποδεικνύονται τις ημέρες των εκλογών είδος εν ανεπαρκεία. Το συνολικό τεράστιο κόστος βέβαια αποσιωπάται με συνενοχή όλων των πρωταγωνιστών. Ασε που πρέπει να ξεσκονίζουμε και τα διπλώματά μας… lower και αλίμονο σ’ αυτούς που δεν έχουν!
