Κύριε διευθυντά
Σε πρόσφατη ομιλία μου για τις μουσικές Ragtime και Jazz, αναφερόμενος στους Αμερικανούς μαύρους που τις δημιούργησαν, αντιμετώπισα κάποιες αντιρρήσεις για τη λέξη «μαύρος», διότι «μπορεί να θεωρηθεί υποτιμητική». Αναρωτιέμαι, γιατί άραγε; Πόσο κατώτεροι μπορεί να είναι οι μαύροι από τους λευκούς, όταν οι τελευταίοι εγκλημάτησαν με τον ειδεχθέστερο τρόπο, βασανίζοντας και αποδεκατίζοντας τους πρώτους, κατά τις εποχές του δουλεμπορίου; Και γιατί η λέξη «μαύρος» να μην υποδηλώνει, αντίθετα, την καρτερία, το ψυχικό σθένος και τον αγώνα για τα ιδανικά της ελευθερίας και της ισότητας;
Η αξία ενός ανθρώπου δεν κρίνεται από το χρώμα του, όπως δεν κρίνεται από το βάρος του ή το ύψος του, αλλά από το ήθος του και το πνευματικό του περιεχόμενο. Και αν η λέξη «μαύρος», όπως και η λέξη «ερυθρόδερμος», ηχούν σε κάποιους ως υποτιμητικές, αυτό δεν σημαίνει ότι οι φυλές αυτές είναι κατώτερες, αλλά ότι κάποιοι ασυνείδητοι διέστρεψαν τις έννοιες αυτών των λέξεων για να προβάλουν την αρρωστημένη ιδεολογία τους. Ας μην υποκύπτουμε λοιπόν, αλλάζοντας το λεξιλόγιό μας για το χατίρι τους, γιατί δεν τους αξίζει. Ας επιμείνουμε, ώστε να εδραιωθεί στις λέξεις αυτές η αληθινή τους σημασία.
