Κύριε διευθυντά
Κάποιοι συμπολίτες μας, ψηφοφόροι, πληρώνουν τακτικά τους φόρους και τις εισφορές τους, εξοφλούν έγκαιρα τα δάνεια και τους λογαριασμούς τους, κατοικούν σε αδειοδοτημένα σπίτια, χτυπάνε στην ώρα την κάρτα τους και παρκάρουν εκεί όπου επιτρέπεται. ∆εν γνωρίζω τι ποσοστό του πληθυσμού μας αποτελούν, αν είναι τμήμα της μεσαίας τάξης ή αν είναι μέρος της «σιωπηλής πλειοψηφίας».
Ξέρω ότι για τη μια παράταξη θεωρούνται «δεδομένοι» και για την άλλη «ταξικοί εχθροί». Δεν είναι ευχάριστο να σε θεωρούν δεδομένο, ακόμη χειρότερο να σε θεωρούν εχθρό.
Ξέρω επίσης ότι αισθάνονται μονίμως αδικημένοι, γιατί βλέπουν τους «αφορολόγητους» να επιδοτούνται, τους εισφοροφυγάδες να υποστηρίζονται, τους χρεώστες να διευκολύνονται, τους αυθαίρετους να νομιμοποιούν τις βίλες τους και να παρκάρουν άφοβα στο πεζοδρόμιο.
Ξέρω, τέλος, ότι δεν προσδοκούν τίποτα και από αυτές τις εκλογές. Ολες οι παρατάξεις ψαρεύουν στον υπόλοιπο πληθυσμό. Εκείνος είναι που μετακινείται συνεχώς, δημιουργώντας ανησυχία στα κόμματα και εκμαιεύοντας εγγυήσεις για την απρόσκοπτη μετεκλογική πορεία του.
Δεν είναι ευχάριστο να νιώθουν μονίμως αδικημένοι, αλλά γνωρίζουν ότι τα κόμματα, οι παρατάξεις και οι εκλογές δεν πρόκειται να τους βγάλουν από αυτή την κατάσταση. Η μόνη
διέξοδός τους είναι η περιχαράκωση της προσωπικής τους ζωής και η απομόνωση.
