Κύριε διευθυντά
Σε πρόσφατο ρεπορτάζ της Ελβίρας Κρίθαρη για τη σεξουαλική αγωγή (26/5) αναφέρεται, μεταξύ άλλων, η άποψη της κ. Μαργαρίτας Γερούκη ότι «θα πρέπει, ως κοινωνία, να καταλάβουμε ότι η σεξουαλική αγωγή έχει στόχο την υγεία, όχι την ηθική». Ας μου επιτραπεί μια ένσταση στην άποψη αυτή. Ενα μάθημα σεξουαλικής αγωγής χωρίς αναφορά σε ένα πλαίσιο ηθικής συμπεριφοράς είναι απλώς μια διάλεξη ανατομίας ή φυσιολογίας της αναπαραγωγής. Η σεξουαλική συμπεριφορά στον άνθρωπο έχει κατ’ αρχάς ως κίνητρο το ένστικτο της συνεύρεσης, το οποίο ρυθμίζεται ορμονικά, αλλά ακολουθεί και αντιγράφει πρότυπα που έχουν δημιουργηθεί από την επαναλαμβανόμενη έκθεση των ανθρώπων (από μικρή ηλικία) σε ανάλογες παραστάσεις, οι οποίες πολύ συχνά περιλαμβάνουν πορνογραφικό υλικό ή άλλες αφύσικες ή και εγκληματικές πράξεις.
Χωρίς ένα ηθικό πλαίσιο αναφοράς, ξέρουμε από την καθημερινή πείρα ότι η κάθε μορφής «παρενόχληση» (λίαν επιεικής ο όρος, που περιλαμβάνει όλο το φάσμα από το λεκτικό υπονοούμενο μέχρι τον βιασμό) όλο και αυξάνεται, και διέπεται από το «δίκαιο του ισχυροτέρου»: το πιο δυνατό μέρος επιβάλλει τις ορέξεις του στο πιο αδύναμο και το εκμεταλλεύεται (στις μέρες μας όχι μόνο σωματικά, αλλά και διαδικτυακά). Για να χρησιμοποιήσουμε ένα αδρό μηχανικό παράδειγμα, ένα αυτοκίνητο που έχει μόνο γκάζι χωρίς φρένα είναι επικίνδυνο. Η διδασκαλία της αναπαραγωγικής φυσιολογίας χωρίς αναφορά στις ηθικές διαστάσεις και συνέπειες της σεξουαλικής πράξης είναι απολύτως ελλιπής. Και το ηθικό πλαίσιο αναφοράς δεν μπορεί να είναι το Χόλιγουντ, αλλά αυτό που ο Απόστολος Παύλος πολύ λιτά περιγράφει: «Πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐκ ἐγὼ ἐξουσιασθήσομαι ὑπό τινος» (Α΄ Κορ. 6:12). Η καλλιέργεια της αυτοκυριαρχίας στη συμπεριφορά θα πρέπει να προηγείται, ώστε να μη φθάνουμε να βιώνουμε φαινόμενα κάθε είδους βίας, παρενόχλησης και κακοποίησης των άλλων, όποιοι και αν είναι αυτοί.
