Kύριε διευθυντά
Εάν σε κάτι συμφωνώ με τον ∆ημήτρη Κουτσούμπα είναι στην άποψη ότι στα βασικά θέματα ΣΥΡΙΖΑ και Ν.∆. ανήκουν στο «ίδιο συνδικάτο» (όπως θα συνθηματολογούσε και ο, αμφιλεγόμενης υστεροφημίας, Ανδρέας). Η εργαλειοποίηση του δίπολου Αριστερά – ∆εξιά στο οποίο επένδυσε σαν αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ, αντί για ένα πιο ουσιαστικό δίπολο όπως η ικανότητα ή ανικανότητα στη διαχείριση της εξουσίας, το μόνο που πέτυχε ήταν να μας παραπέμπει σε ένα στείρο παρελθόν και να αναδεικνύει την απουσία εναλλακτικής πρότασης. Είναι κρίμα γιατί εάν εξαιρέσει κανείς το πρώτο εξάμηνο της θητείας του ο ΣΥΡΙΖΑ σαν κυβέρνηση (βοηθούσης και της πίεσης από τους δανειστές αλλά και του γεγονότος ότι η επιλογή των μέτρων λιτότητας από ένα αριστερό κόμμα διαμαρτυρίας παρέπεμπε στο αναπόφευκτο της επιβολής τους) έδειξε μεγάλη ικανότητα προσαρμογής στα δεδομένα της εποχής. Χρησιμοποιώντας το κριτήριο της ικανότητας, και αναγνωρίζοντας τη διαφορετικότητα των περιστάσεων, ο ΣΥΡΙΖΑ σαν κυβέρνηση αποδείχτηκε επαρκέστερος από τη Ν.∆. του Κώστα Καραμανλή της περιόδου 2004-2009. Από την άλλη, η ακραία αντιπολιτευτική προσέγγιση του «όλα λάθος» για τη διαχείριση των αλλεπάλληλων, εισαγόμενων στην πλειονότητά τους, κρίσεων της περιόδου 2019-23 το μόνο που πέτυχε ήταν να πλήξει την αξιοπιστία του και να αναδείξει την απουσία εναλλακτικού χειρισμού τους.
