Κύριε διευθυντά
Στο άρθρο του κ. Νίκου Μαραντζίδη στο φύλλο της «Κ» της 21ης Μαΐου υπερτονίζεται η σημασία των τηλεφωνικών παρακολουθήσεων, σκοπίμως, για δημιουργία εντυπώσεων. Η αλήθεια πρέπει να λέγεται ωμά: ναι, γίνονται παρακολουθήσεις και πρέπει να γίνονται. Ας θυμηθούμε το σκάνδαλο με τον γραμματέα του Βίλι Μπραντ το 1973. Πώς έμαθε η γερμανική κυβέρνηση ότι ήταν κατάσκοπος της Στάζι; Αν δεν γίνονταν παρακολουθήσεις δεν θα τον έπαιρνε χαμπάρι κανείς. Ως υποθετικό παράδειγμα, αν είμαι π.χ. ταξίαρχος και συμμετέχω σε διαπραγματεύσεις για την αγορά οπλικών συστημάτων γιατί να εκπλαγώ αν με παρακολουθεί η ΕΥΠ;
