Kύριε διευθυντά
Διάβασα με προσοχή το άρθρο σας της Κυριακής 18/6 με τίτλο «Θα κλείσει ο κύκλος της Mεταπολίτευσης;» και πρέπει να σας πω ότι ενθουσιάστηκα. «Αν ο κ. Μητσοτάκης θέλει να ανοίξει έναν άλλον κύκλο για τη χώρα, πρέπει να αρχίσει τις μεταρρυθμίσεις από τις 26 Ιουνίου. Αν περιμένει έναν, δύο, τρεις μήνες, θα χάσει την ευκαιρία». Πράγματι, έτσι είναι. Μετά ξαναδιάβασα το άρθρο και διαπίστωσα ότι βιάστηκα.
Η εμπειρία είναι ότι οι πρωθυπουργοί δεν κάνουν μεταρρυθμίσεις. Τις μεταρρυθμίσεις τις κάνουν υπουργοί που τους έχει επιλέξει ο πρωθυπουργός. Δεν παίζω με τις έννοιες. Ακριβολογώ. Ο πρωθυπουργός που κάνει μεταρρυθμίσεις είναι μύθος, χρήσιμος ίσως για προεκλογικό μάρκετινγκ, αλλά μύθος. Ο πρωθυπουργός μπορεί να εμπνεύσει μεταρρυθμίσεις, μπορεί να τις ενθαρρύνει, μπορεί όμως και να τις φρενάρει ή και να τις ακυρώσει. Το πρωθυπουργικό φρένο στις μεταρρυθμίσεις παρουσιάζεται όταν ο πρωθυπουργός δεν εμπιστεύεται επαρκώς τον υπουργό του ή δέχεται πιέσεις από άλλους υπουργούς (backseat driving).
Θα αντικαθιστούσα την κρίσιμη φράση του άρθρου σας με την ακόλουθη: «Αν ο κ. Μητσοτάκης θέλει να ανοίξει έναν άλλον κύκλο για τη χώρα, πρέπει να επιλέξει για τα υπουργεία Δικαιοσύνης, Υγείας, Παιδείας, Οικονομικών, Δημόσιας Ασφάλειας, Εσωτερικών και Γεωργίας πρόσωπα (υπουργούς, υφυπουργούς, γεν. γραμματείς) έτοιμα να αρχίσουν μεταρρυθμίσεις από τις 26 Ιουνίου».
Σκεφτείτε στην πρώτη τετραετία Μητσοτάκη, μεταρρυθμίσεις που στέριωσαν έκανε ο κ. Πιερρακάκης. Δεν νομίζω ότι ισχυρίζεται κανείς ότι τις έκανε ο κ. Μητσοτάκης. Τις εμπνεύστηκε ίσως, αλλά δεν τις έκανε. Για να ακριβολογούμε.
