Κύριε διευθυντά
Διάβασα αρκετά άρθρα που γράφτηκαν μετά την αναχώρηση από τη ζωή του Θ. Πάγκαλου. Ολοι κατέληξαν στην αναφορά των τριών μεγάλων γεγονότων που χαρακτήρισαν τον πολιτικό βίο. «Ιμια», «Οτσαλάν», και «μαζί τα φάγαμε» σημάδεψαν τη ζωή του και γενικά τον ρόλο που έπαιξε στην πολιτική ζωή της χώρας τα τελευταία 40 χρόνια.
Εκείνο που θα ήθελα να συμπληρώσω εγώ είναι ότι ο Πάγκαλος είχε και καλλιτεχνικές ευαισθησίες. Σημειώνω ότι το 1994 είχε φέρει στον Πειραιά ένα πλοίο με το όνομα «Ιόνιον». Στο αμπάρι αυτού του πλοίου είχε κάνει μία έκθεση του διάσημου Ελληνα ζωγράφου Κουνέλη που ζούσε στην Ιταλία. Ο Πάγκαλος τότε ήταν υπουργός Μεταφορών. Θυμάμαι ότι μας υποδεχόταν ο ίδιος στην είσοδο του πλοίου. Επίσης, όταν ήταν υπουργός Εξωτερικών επί Σημίτη, με κάλεσε στο μουσείο της η Νίκη Γουλανδρή και μου ανακοίνωσε ότι με εισήγηση του Πάγκαλου θα εκθέταμε το λεύκωμα «Παιώνιες της Ελλάδας» στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Σημειώνω ότι το λεύκωμα «Παιώνιες της Ελλάδας» με λιθογραφίες που είχα δημιουργήσει εγώ, είχε εκτεθεί για πρώτη φορά το 1984 στη Νέα Υόρκη. Εκτοτε το πήρε υπό την προστασία του το «Σμιθσόνιαν» ίδρυμα και το εξέθεσε σε 18 πολιτείες της Αμερικής. Το 2008 επικοινωνήσαμε για τελευταία φορά με τη Νίκη Γουλανδρή, και μου είπε χαρακτηριστικά: «Ξέρετε, κ. Κατσουλίδη, το λεύκωμά σας έκανε γνωστό το μουσείο μας στην Αμερική». Αυτό πράγματι δεν το ήξερα.
Με τον Πάγκαλο είχαμε γνωριστεί στις αρχές της δεκαετίας του 2000 στην Τζια.
Είχαμε φιλοξενηθεί σε ένα φιλικό σπίτι στην πισίνα του οποίου κάναμε και τα μπάνια μας.
