Κύριε διευθυντά
Με όλο τον σεβασμό προς τον πολυΐστορα, πολυτιτλούχο και συχνό επιστολογράφο της «Κ» κ. Αναστ. Στέφο, θα μου επιτρέψετε να διατυπώσω διά βραχυτάτων μερικές παρατηρήσεις σχετικά με την επιστολή του (1/4/23) με τίτλο «Το μαρτύριο της σοφής Υπατίας». Για την τόσο ξεχωριστή όντως και σοφή Αιγυπτία γυναίκα έχουν λεχθεί πολλά σε διαλέξεις και έχουν γραφτεί πάμπολλα. Ο θάνατός της ήταν πράγματι αποτρόπαιη πράξη μιας ομάδας φανατισμένων «χριστιανών» και φυσικά μια μεγάλη πνευματική απώλεια για την εποχή της. Ο φανατισμός, ως γνωστόν, είναι δυστυχώς διαχρονικό φαινόμενο. Σε καμιά ιστορική περίοδο αντιπαλοτήτων οιασδήποτε φύσεως δεν εξέλιπαν οι φανατισμοί εκατέρωθεν, με απώτερο πρόγονο τη βιβλική περίπτωση των Αβελ και Κάιν, λες και δεν τους χωρούσε ολόκληρος o τότε επίγειος «Παράδεισος…»! Και γεννάται το ερώτημα: Αξιοσέβαστο όντως το μαρτύριο της σοφής Υπατίας. Τα μαρτύρια όμως εκατομμυρίων χριστιανών, που μαρτύρησαν με απίστευτους τρόπους βαναυσότητας και παρατεταμένης οδύνης, γιατί αποσιωπώνται. Η δική τους ζωή δεν είχε καμία αξία; Χριστιανοί από τους πιο απλούς μέχρι υψηλούς αξιωματούχους και ανωτάτου μορφωτικού επιπέδου γιατί παρακάμπτονται; Για παράδειγμα, ο ομώνυμος Αγ. Υπάτιος επίσκοπος Γαγγρών, ο οποίος είχε φρικαλέο και αποτρόπαιο τέλος από τον φθόνο και τον φανατισμό των δυσεβών Ναυατιανών, γιατί δεν προβάλλεται; Και μιας και αναφέραμε ένα ανδρικό παράδειγμα, ας αναφέρουμε και ένα γυναικείο. Η εξαίρετη επίσης Αλεξανδρινή γυνή, η πάνσοφος μεγαλομάρτυς Αικατερίνη, η οποία «…εφίμωσε λαμπρώς τους κομψούς των ασεβών, του Πνεύματος τη μαχαίρα…» και εθανατώθη με πολύ χειρότερο τρόπο από τον της Υπατίας, γιατί αγνοείται. Γενικώς η περίοδος των διωγμών κατά τους Ρωμαϊκούς χρόνους αποτελεί το μελανότερο στίγμα και το μεγαλύτερο όνειδος για όλη την ανθρωπότητα. Πιο απλά, διαβάζοντας κανείς τα συναξάρια των μυριάδων αγίων μαρτύρων, ντρέπεται που είναι άνθρωπος. Τελειώνοντας θα ήθελα να τονίσω ότι το εν λόγω κείμενο είναι άριστο ως προς την Υπατία. Αλλά η μονομέρειά του εκπέμπει κάποιο μήνυμα που συμβάλλει στην αποδόμηση – αποχριστιανοποίηση της χώρας μας, γεγονός που ξεκίνησε από την εποχή των Βαυαρών και κορυφώνεται επί των ημερών μας…
