Κύριε διευθυντά
Ο όρος «υπερκέρδη» δεν είναι όρος ούτε των οικονομικών ούτε του μάνατζμεντ. Είναι όρος της πολιτικής προπαγάνδας και, ενδεχομένως, θα μπορούσε να είναι και του ποινικού δικαίου!
Με ποια κριτήρια καθορίζεται το ακριβές σημείο, μετά το οποίο το κέρδος γίνεται υπερκέρδος;
Μιλάμε για μεγέθη που πρέπει να προσδιορίζονται με ακρίβεια δύο δεκαδικών ψηφίων μιας νομισματικής μονάδας, οπότε;
Εάν τα υπερκέρδη αντιμετωπίζονται διαφορετικά από τα κέρδη, πώς να αντιμετωπίζουμε τις υπερζημίες; Εάν κάποιες εταιρείες παρανόμησαν, γιατί δεν τιμωρούνται αναλόγως; Εάν υπάρχει κενό στη σχετική νομοθεσία, γιατί δεν επισημαίνεται για να συμπληρωθεί;
Ο Harari έχει πει ότι «το πραγματικά μοναδικό χαρακτηριστικό της γλώσσας μας δεν είναι η ικανότητά της να μεταδίδει πληροφορίες για ανθρώπους και λιοντάρια. Αντίθετα, είναι η ικανότητά της να μεταδίδει πληροφορίες για πράγματα που δεν υπάρχουν καθόλου!
Από όλες τις οργανώσεις ανθρώπων, κράτος, πολιτικό κόμμα, σωματείο κ.λπ., η «εταιρεία» έχει αποδειχθεί ότι επιτυγχάνει αυτό για την επίτευξη του οποίου υπάρχει, πιο αποτελεσματικά από όλες τις άλλες οργανώσεις.
Η «εταιρεία» δεν επινοήθηκε για να φοροαποφεύγουν οι πλούσιοι, αλλά για την πιο αποτελεσματική χρησιμοποίηση των πόρων που συντελούν στην παραγωγή αξίας ή πλούτου!
Αλλά, όπως συμβαίνει με όλα τα εργαλεία ή βοηθήματα, χρησιμοποιείται και αυτή και για κακούς σκοπούς!
Οσο φορολογούμε αφηρημένες έννοιες, αντί αυτούς που κρύβονται πίσω τους, θα λέμε υπερανοησίες!
