Κύριε διευθυντά
Μετά τις πρόσφατες δεύτερες εκλογές λέγονται και γράφονται σχόλια επί σχολίων για την είσοδο τριών «ακροδεξιών» κομμάτων στη νέα Βουλή (σημειώνω ότι δεν έχω ψηφίσει κανένα από αυτά). Τα εισαγωγικά είναι σκόπιμα, γιατί πιστεύω ότι οι ετικέτες αυτές έχουν εξαντλήσει το όριο ζωής τους. ∆ιατηρούνται εντελώς συμβολικά, αλλά δεν λένε όλη την αλήθεια. Πρακτικά δεν πρέπει να θεωρούμε ότι υπάρχει μια ευθεία που αντιπροσωπεύει όλο το πολιτικό φάσμα και που μόνο πάνω σ’ αυτήν μπορούμε να κινούμαστε. Ενδέχεται κάποιο κόμμα να βρίσκεται πάνω ή κάτω από την «πεπατημένη». Συνεπώς είναι μάλλον υπεραπλούστευση να τα βάζουμε όλα σε ένα σχήμα.
Ακούμε και ότι γενικά στην Ευρώπη παρατηρείται άνοδος των ακροδεξιών κομμάτων. Δεν είμαι πολιτικός αναλυτής, αλλά δίνω μια δική μου ερμηνεία στο φαινόμενο. Η Ενωμένη Ευρώπη είναι κατ’ αρχήν μια καλή ιδέα, που εξυπηρετεί πολλά κοινά συμφέροντα των χωρών-μελών της. Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου έχει διογκωθεί σε έναν γραφειοκρατικό υπερεθνικό μηχανισμό εξουσίας που φθάνει να υποσκελίζει τις εθνικές κυριαρχίες και συχνά να επιβάλλει τη δική της θέληση εις βάρος των παραδόσεων, των ηθών και του τρόπου ζωής των επιμέρους κρατών (ας θυμηθούμε ότι αυτά τα είπε ξεκάθαρα η κ. Α. Ψαρούδα-Μπενάκη το 2005 στην προσφώνησή της στον νεοεκλεγέντα τότε Πρόεδρο Κάρολο Παπούλια). Αυτό δεν αφήνει αδιάφορη μια μερίδα του λαού κάθε χώρας, που θεωρεί ότι η παραδοσιακή ταυτότητά του συνθλίβεται μέχρις εξαφανίσεως μέσα στο ευρωπαϊκό χωνευτήρι. Η αντίδραση στην τάση αυτή παίρνει τη μορφή κομμάτων και ρευμάτων που συλλήβδην χαρακτηρίζονται «ακροδεξιά» ή «αντισυστημικά». Κάποια από αυτά (όχι όμως όλα) φθάνουν μέχρι και σε εγκληματικές συμπεριφορές.
Πιστεύω ότι θα πρέπει να βρεθεί μια νέα ισορροπία ανάμεσα στις εξουσίες της Ευρώπης και εκείνες των χωρών-μελών της. Η ισορροπία αυτή θα πρέπει να αναγνωρίζει και να σέβεται τους διαφόρους εθνικούς πολιτισμούς, που θα μπορούν να συνυπάρχουν χωρίς την αίσθηση ότι είναι υποτελείς, ότι καταπιέζονται ή «ακρωτηριάζονται» από τις Βρυξέλλες. Μια τέτοια τακτική θα αναιρέσει έναν σημαντικό λόγο ύπαρξης «ακραίων» τάσεων.
