Κύριε διευθυντά
Με αφορμή την είσοδο στη Βουλή του κόμματος Σπαρτιάτες, θέλω να σχολιάσω: Είναι γνωστό ότι η ∆ημοκρατία είναι δύσκολο πράγμα. Απόδειξη τούτου, ότι από τα χιλιάδες χρόνια ανθρώπινης ιστορίας η ∆ημοκρατία καλύπτει μικρό χρονικά κλάσμα και ακόμη μικρότερο ίσως τοπικά, αφού η επινόηση αλλά και η επικράτησή της συνδέονται με συνθήκες μεγάλης ανάπτυξης, πνευματικής και οικονομικής, άρα συνθήκες ιστορικά σπάνιες, χρονικά και τοπικά. Εκ των ων ουκ άνευ και ειδοποιός διαφορά της, η απόλυτη προσήλωση στην προστασία της ελευθερίας όλων, χωρίς εξαίρεση, σε όλες τις εκφάνσεις της, θεμελιώδες από τις οποίες είναι και το φρόνημα, ακόμη κι όταν οι εχθροί της πολιτεύονται ως πέμπτη φάλαγγα, ενόσω αυτοί δεν παραβιάζουν ή καταστρατηγούν το Σύνταγμα και τον ποινικό νόμο. Οταν πάντως προκαλείται, η ∆ημοκρατία καλείται να πείσει για την υπεροχή της έναντι όλων των άλλων επιλογών και η απάντησή της δίνεται τόσο στο πεδίο των ιδεών όσο και σε αυτό της καθημερινής ζωής των πολιτών, με αναγκαία τη χειροπιαστή αποτύπωσή της στον τομέα της κοινωνικής δικαιοσύνης και της ευημερίας όλων. Και πρέπει, πράγματι, η απάντηση αυτή να είναι αυτόματη, συντριπτική και πολυεπίπεδη –στον πολιτικό λόγο, στην κοινωνία και παντού– υπό τον όρο όμως να μη χάνεται ούτε στο ελάχιστο η παραπάνω προσήλωσή της, καθώς διαφορετικά επέρχεται, λογικά, η αυτοαναίρεση. Αλλωστε, είναι βέβαιο ότι κάθε κομματικός σχηματισμός, ακόμη και χωρίς δημοκρατική ιδεολογία, οπωσδήποτε εκφράζει κάτι και κάποιους, χωρίς αυτοί οι κάποιοι να είναι, από καμία άποψη, σώμα εκτός κοινωνίας, κάτι το ξένο και «εξωτικό», παρά μόνον πολίτες, όπως όλοι, και μάλιστα –μιλώντας πάντα για τον μέσο ψηφοφόρο– εκ των πλέον αδύναμων και καταπιεσμένων, οικονομικά και κοινωνικά, άρα πολίτες πιο ευάλωτοι σε κάθε λογής -ισμούς. Συνεπώς, μετά την προσεκτική προεκλογική νομοθετική παρέμβαση για τον αποκλεισμό από την κάθοδο στις εκλογές των καταδικασθέντων για εγκληματική οργάνωση και των αχυρανθρώπων τους, σειρά έχει ο δυσκολότερος, αλλά και ουσιαστικότερος αγώνας πειθούς των πολιτών που «ενέδωσαν», που πρέπει να είναι συντονισμένος, επίμονος και απόλυτα ομόθυμος για το δημοκρατικό τόξο, γιατί διαφορετικά, όπως έδειξε η πρόσφατη εμπειρία, η εξάπλωση του φαινομένου μπορεί να είναι ραγδαία.
