Κύριε διευθυντά
Η αναφορά του εκλεκτού συνεργάτη σας κ. Βασ. Νέδου («Κ» 29/6/2023) στον βασιλιά της Βαυαρίας Λουδοβίκο Β΄ (εγγονός του μεγάλου φιλέλληνα Λουδοβίκου Α΄), με έμφαση στην εμμονή του στο χτίσιμο ρομαντικών κάστρων (θα πρόσθετα και τον ενθουσιασμό του για τη μουσική του Ρίχαρντ Βάγκνερ), είχε και μια άλλη συνέπεια, που συντέλεσε, ιδίως αυτή, στην απώλεια της ανεξαρτησίας της χώρας του. Ακλόνητη πεποίθηση των ηγεμόνων του οίκου των Βίτελσμπαχ, που επί αιώνες κυβερνούσαν τη Βαυαρία, υπήρξε η προσπάθειά τους να αποτρέψουν την κυριαρχία της Πρωσίας στον σχηματισμό μιας Γερμανίας, που θα απέκλειε από τους κόλπους της την Αυστρία. Και όχι μόνον αυτό. Ευνοούσαν την ένωση των πολλών γερμανικών κρατών για να αντιμετωπισθεί η δύναμη της Πρωσίας. Αξιο μνείας είναι ότι η Βαυαρία απέρριψε την πρόταση του «σιδηρού καγκελαρίου» της Πρωσίας, πρίγκιπα Οτο φον Μπίσμαρκ, για την ενσωμάτωσή της σε ένα γερμανικό κράτος υπό την ηγεσία της Πρωσίας. Χαρακτηριστικό των διαθέσεών της είναι το γεγονός ότι συμμάχησε με την Αυστρία στον Πρωσοαυστριακό Πόλεμο του 1866. Με τη γρήγορη όμως νίκη των Πρώσων κατά τον Γαλλογερμανικό Πόλεμο του 1870 άλλαξαν άρδην τα γεωπολιτικά δεδομένα. Ετσι, το αρχικό σχέδιο του «σιδηρού καγκελαρίου», για την ένωση των γερμανικών κρατών υπό την ηγεσία της Πρωσίας, βρήκε πλέον πρόσφορο έδαφος και τελικά υλοποιήθηκε. Ομως, και παρά ταύτα, οι αντιδράσεις στο εσωτερικό της Βαυαρίας σε μια τέτοια προοπτική εξακολουθούσαν να είναι ισχυρές, γι’ αυτό και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι προσχώρησε τελευταία στο Β΄ Γερμανικό Ράιχ, αφού ο Μπίσμαρκ επέσεισε τον κίνδυνο χρεοκοπίας της, μιας και τα τεράστια ελλείμματα της οικονομίας της, που οφείλονταν κατά το μεγαλύτερο μέρος τους στις υπέρογκες δαπάνες οι οποίες απαιτήθηκαν για την υλοποίηση της μεγαλομανίας του βασιλέως της, όπως εύστοχα ανέδειξε ο συνεργάτης σας, την οδηγούσαν σε βέβαιη οικονομική καταστροφή.
ΙΩΑΝΝΗΣ Κ. ΘΕΟ∆ΩΡΟΠΟΥΛΟΣ
Δικηγόρος
