Κύριε διευθυντά
Με χαρά ακούσαμε τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού Κυρ. Μητσοτάκη για την τροποποίηση του άρθρου 16 περί ιδιωτικών πανεπιστημίων, η οποία τροποποίηση θα χρειαστεί να ψηφιστεί και από άλλες προοδευτικές δυνάμεις, αφού απαιτούνται πάνω από 180 ψήφοι. Μακάρι αυτό να είχε γίνει νωρίτερα από τα χρόνια της μεταπολίτευσης. Τα κέρδη για τη χώρα θα ήταν πολλαπλά. Ενδεικτικά αναφέρω κάποια από αυτά. Ο εκπατρισμός χιλιάδων Ελλήνων σπουδαστών, δισεκατομμύρια συνάλλαγμα σε τρίτες χώρες και αιμορραγία του οικογενειακού προϋπολογισμού. Πρόσθετο συνάλλαγμα από υποψήφιους φοιτητές από άλλες χώρες που θα έστελναν τα παιδιά τους να σπουδάσουν σε αυτά τα πανεπιστήμια. Και εκατοντάδες θέσεις εργασίας. Πρόσκληση Ελλήνων επιστημόνων που βιοπορίζονται και διδάσκουν στο εξωτερικό σε ξένα πανεπιστήμια, να έρθουν να διδάξουν εδώ. Τα παραρτήματα γνωστών πανεπιστημίων που θα ιδρυθούν εδώ θα παρασύρουν στην άμιλλα του ανταγωνισμού και τη στασιμότητα των εδώ δικών μας πανεπιστημίων. Ο σκοπός των πανεπιστημίων δεν είναι να δίνει πτυχία ανέργων αλλά προσαρμοσμένα στις ανάγκες της αγοράς. Τι αξία μπορεί να έχει ένα πτυχίο των παλιών ΤΕΙ και νυν ΑΕΙ όταν 9 στους 10 δεν δύνανται να βρουν εργασία παρά τη μεγάλη ζήτηση; Για του λόγου του αληθές ρίξτε μία ματιά σε αντίστοιχα Γερμανίας, σκανδιναβικών χωρών κ.λπ. Το οξύμωρο είναι ότι ο ελλαδικός χώρος πρωτοστάτησε σε ιδιωτικά πανεπιστήμια εδώ και 25 αιώνες. Με τη σχολή του Πυθαγόρα στη μεγάλη Ελλάδα στην Κάτω Ιταλία, την Ακαδημία του Πλάτωνα στην Αθήνα, το λύκειο του Αριστοτέλη, τη σχολή ρητορικής του Ισοκράτη, τους κήπους του Επίκουρου, τους Στωικούς κ.λπ. Και αν δεν μπορούμε να τους μοιάσουμε ή τουλάχιστον να τους πλησιάσουμε, καλύτερα να μην τους μνημονεύουμε. Ακόμα πιστεύουμε ότι στην εισαγωγή ενός υποψήφιου στα ΑΕΙ δεν μπορεί χρόνια φιλότιμης μάθησης να μηδενίζονται σε κάποιες ώρες των εισαγωγικών εξετάσεων. Οφείλουμε να τους δίνουμε μία ευκαιρία, όπως γίνεται και σε άλλα ξένα πανεπιστήμια και αν δεν έχει τα προσόντα στον δεύτερο χρόνο να απορρίπτεται οριστικά ή να πληρώνει ακριβά δίδακτρα.
Δημήτρης Μαυραειδόπουλος
