Kύριε διευθυντά
Το πρωινό της Κυριακής 9 Ιουλίου πέρασα δυόμισι ώρες στο αεροδρόμιο Αθηνών περιμένοντας τη σύζυγό μου. Στη διάρκεια αυτού του χρόνου διαπίστωσα ότι:
α. Στους εξωτερικούς χώρους του Α/Δ όλα λειτουργούν «in Ordnung!». Υπήρχαν μάλιστα τρία περιπολικά της ΕΛ.ΑΣ. (ένα βαν, ένα τζιπ και ένα συμβατικό) με πλήρωμα δύο ανδρών το καθένα, τα οποία ανά 10-15 λεπτά περιπολούσαν και έδιωχναν όσους περίμεναν να παραλάβουν τους ανθρώπους τους από τον μακρύ δρόμο των αφίξεων.
β. Στον εσωτερικό χώρο όμως (όπως μου περιέγραψε η σύζυγός μου) η κατάσταση ήταν πολύ διαφορετική, μιας και υπήρχε σοβαρότατο πρόβλημα με τις αποσκευές των επιβατών που δεν είχαν βρεθεί, με αποτέλεσμα να έχει σχηματιστεί μεγάλη ουρά ατόμων που περίμεναν να δηλώσουν σε δύο υπάλληλους την απώλεια των αποσκευών τους. Η σύζυγός μου χρειάστηκε περίπου δύο ώρες μέχρι να έρθει η σειρά της να εξυπηρετηθεί και βέβαια υπήρξε τυχερή γιατί έπειτα από λίγη ώρα η ουρά διπλασιάστηκε…
Μου διηγήθηκε λοιπόν, όταν όλα τελείωσαν και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής, ότι εκτός από την ένταση κ.λπ. που υπήρχε γιατί οι επιβάτες θεωρούσαν ότι η κατάσταση ήταν εκτός ελέγχου (λόγω του χρόνου που διαρκούσε η όλη διαδικασία) υπήρχαν και έντονες διαμαρτυρίες από επιβάτες που έχαναν τις επόμενες πτήσεις τους.
Το καλύτερο όμως ήταν η στιχομυθία του υπαλλήλου με μια επιβάτιδα που θα αναχωρούσε για κρουαζιέρα στα νησιά –χωρίς αποσκευές, ρούχα κ.λπ.– αλλά ο υπάλληλος ζητούσε επίμονα «πού» πρέπει να στείλουν τις αποσκευές, όταν βρεθούν. Η κυρία στην απελπισία της, του είπε «στη Σαντορίνη» και ο υπάλληλος ανένδοτος συνέχισε, «σε ποια διεύθυνση στη Σαντορίνη»…
Αρα κάποιος πρέπει να ασχοληθεί με την εύρυθμη λειτουργία του αερολιμένα «μέσα και έξω».
Και όπως στον εξωτερικό χώρο «alles in Ordnung» έτσι και στον εσωτερικό χώρο όλα να λειτουργούν «extra prima gut».
Αλλως πως αλλάξτε «πάροχο».
