Κύριε διευθυντά
Οπως ο οιοσδήποτε που ενδιαφέρεται για τη διάσωση σημαντικών κειμηλίων του εθνικού μας παρελθόντος έτσι και εγώ χάρηκα ιδιαίτερα με την είδηση της εύρεσης από τα συνεργεία του υπουργείου Πολιτισμού των βασιλικών εμβλημάτων του Οθωνος, και κατ’ επέκταση όλων των βασιλέων της Ελλάδος. Φρονώ ότι είναι ορθό να αποδοθούν στη Βουλή των Ελλήνων, μολονότι κρίνω ότι ο χώρος έκθεσής τους θα πρέπει να είναι πιο προσιτός απ’ ό,τι είναι, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, η Αίθουσα των Τροπαίων.
Είναι σαφές ότι πολλά αγνοούμε ως προς την ιστορική τους διαδρομή ανάμεσα στο 1862 και στο 1959, όπου τα ελληνικά regalia επιστρέφουν στην Ελλάδα επιδιδόμενα από τον πρίγκιπα Μαξιμιλιανό της Βαυαρίας εκπροσωπούντα τον πατέρα του, στον βασιλέα Παύλο των Ελλήνων στο πλαίσιο επίσημης τελετής στα ανάκτορα της Ηρώδου του Αττικού. Οπως αγνοούμε την ταυτότητα και την τύχη των ομοιωμάτων στέμματος που τοποθετήθηκαν στα φέρετρα όσων βασιλέων πέθαναν ανάμεσα στις δύο παραπάνω χρονολογίες. Αυτό όμως που δεν θα έπρεπε να αγνοούμε είναι ότι ουδέποτε έγινε σκέψη περί στέψεως του Οθωνα στην Αθήνα, πρώτον διότι ήταν ρωμαιοκαθολικός και δεύτερον διότι, μεγαλοϊδεάτης ων, πίστευε πως κάποτε θα στεφόταν στην Κωνσταντινούπολη. Τελειώνω με μια συμβουλή, προς αποφυγήν περαιτέρω γελοιοποίησης: αυτό το «τέως βασίλισσα Φρειδερίκη» τι το θέλαμε; Είναι σαν οι Γάλλοι να αποκαλούσαν «τέως βασίλισσα» τη Μαρία Αντουανέτα και οι Αυστριακοί «τέως αυτοκράτειρα και βασίλισσα» την Ελισάβετ/Σίσυ! Αλήθεια, πώς θα μας φαινόταν η αναφορά στον Ιωάννη Καποδίστρια ως «τέως κυβερνήτη», εφ’ όσον και ο τίτλος του κυβερνήτη όπως και εκείνος του βασιλιά έχει καταργηθεί;
