Κύριε διευθυντά
Το πρωί της 20ής Ιουλίου, στη ∆ιοίκηση Ταχέων Σκαφών (∆ΤΣ) τελέσαμε μνημόσυνο στη μνήμη του ήρωα Ελευθερίου Τσομάκη και των μελών του πληρώματος της κυπριακής τορπιλακάτου Τ3. (Βλ. επιστολή μου στην «Κ» 5-7-23). Και ήμασταν όλοι εκεί. Συμμαθητές του Τσομάκη, ο Α/ΓΕΝ, ο Αρχηγός Στόλου (Α.Σ.), ο ∆/ΤΣ, κυβερνήτες, αξιωματικοί και υπαξιωματικοί ταχέων σκαφών, διατελέσαντες Α/ΓΕΝ, Α.Σ. και ∆/ΤΣ.
Οταν έπεσε ηρωικά ο Τσομάκης, ο σημερινός Α/ΓΕΝ ήταν 10 ετών. Αυτή όμως είναι η παράδοση, και το Ναυτικό μας τηρεί τις παραδόσεις και τιμά τους ήρωές του, διότι «Ανδρών αγαθών, έργω γενομένων, έργω και δηλούσθε τας τιμάς». Οσο για τον ομφάλιο λώρο που συνδέει εν ενεργεία και εν αποστρατεία συναδέλφους, στο Ναυτικό τουλάχιστον, είναι ατσάλινος και δεν κόβεται με καμιά δύναμη διότι: «Χρωστάμε και σε όσους ήρθαν, πέρασαν, θα ‘ρθουν, θα περάσουν. Κριτές, θα μας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί», όπως μας διδάσκει ο μεγάλος Κωστής Παλαμάς.
