Κύριε διευθυντά
Αρχίζω την επιστολή μου με λίγους στίχους από το αθάνατο τραγούδι του Μανώλη Ρασούλη: «…Αχ Ελλάδα θα στο πω/ πριν λαλήσεις πετεινό/ δεκατρείς φορές μ’ αρνιέσαι/ μ’ εκβιάζεις μου κολλάς/ σαν το νόθο με πετάς/ μα κι επάνω μου κρεμιέσαι…»
Ετσι νιώθουμε εμείς οι Ελληνες ναυτικοί της ποντοπόρου ναυτιλίας στο θέμα της ψήφου. Συζητούν στη Βουλή για να βελτιωθεί ο τρόπος που θα ψηφίζουν οι Ελληνες του εξωτερικού αλλά για τους Ελληνες ναυτικούς ούτε λέξη. Μέχρι και τη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα, νομίζαμε ότι είμαστε πολίτες Β΄ κατηγορίας μαζί με τους Ελληνες του εξωτερικού. Τώρα που αυτοί ψηφίζουν, οι ναυτικοί μάλλον είναι Γ΄ κατηγορίας.
Ξέρουν πολύ καλά οι 300 της Βουλής ότι πλοίο με ελληνική σημαία θεωρείται ελληνική επικράτεια. Ξέρουν ότι τα σημερινά πλοία έχουν τα πλέον σύγχρονα μέσα επικοινωνίας. Ξέρουν ότι τυπικά και ουσιαστικά μπορεί ο πλοίαρχος να οργανώσει την ψηφοφορία γιατί σύμφωνα με το Ναυτικό Δίκαιο ο πλοίαρχος ενεργεί σε ορισμένες περιπτώσεις ως δημόσιος λειτουργός ασκώντας καθήκοντα ληξιάρχου, ανακριτικού υπαλλήλου, συμβολαιογράφου.
Ξέρουν ότι ο Ελληνας ναυτικός έχει μόνιμη κατοικία στην Ελλάδα, το εισόδημά του φορολογείται, είναι ασφαλισμένος στην Ελλάδα, στέλνει τα χρήματά του στην Ελλάδα και είναι εγγεγραμμένος στους εκλογικούς καταλόγους.
Είναι βέβαιο ότι κάποια εμπόδια θα υπάρχουν που ίσως να δυσχεραίνουν την ψηφοφορία επάνω στο πλοίο, αλλά αλίμονο αν σήμερα δεν μπορούν να ξεπεραστούν. Είναι παράλογο σήμερα, την εποχή του εκσυγχρονισμού και της ψηφιοποίησης, να μην μπορεί ο Ελληνας να ψηφίσει ψηφιακά ή με επιστολή. Δεν υπάρχει μέλλον για την πατρίδα μας όταν άλλα ευρωπαϊκά κράτη εκσυγχρονίζονται με γεωμετρική πρόοδο και εμείς με αριθμητική, ούτε όταν υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις που έχουν και τη λέξη «πρόοδος» στην ονομασία τους αλλά αρνούνται να συμφωνήσουν σε τέτοια θέματα. Είναι καιρός τα υπουργεία Εσωτερικών και Ναυτιλίας να ασχοληθούν με το θέμα της ψήφου των Ελλήνων ναυτικών και όχι μόνο για το συνάλλαγμα που φέρνουμε στην πατρίδα.
