Κύριε διευθυντά
Στο φύλλο του Σαββάτου 29/7 πληροφορήθηκα ότι η Επίδαυρος έχει περάσει σε νέα εποχή, όπως μας ενημερώνει η καλλιτεχνική διευθύντρια Κατερίνα Ευαγγελάτου. ∆ηλώνει επίσης σφόδρα ενοχλημένη από τα δύο άρθρα του κ. Τάκη Θεοδωρόπουλου και όχι μόνο. Τον εγκαλεί γιατί έχει παρωχημένη αντίληψη των θεατρικών δρώμενων και ότι πιθανώς ενοχλείται από τη θετική εξέλιξη –κατά τη γνώμη της– του φεστιβάλ. Αναπτύσσει μάλιστα τις θέσεις της σε τρία βήματα εν είδει αλγεβρικού θεωρήματος. Με τη σειρά μου ως απλός θεατρικός παρατηρητής και ταπεινός ερασιτέχνης των μαθηματικών, επιθυμώ να σημειώσω τις παρατηρήσεις μου.
Στο 1ο βήμα η κ. Ευαγγελάτου αναφέρεται σε έξι (6!) παραστάσεις ως αυτές να αποτελούν σταθμό στο παγκόσμιο θεατρικό γίγνεσθαι και διερωτάται αν αυτές αποτελούν «θεατρικό μικρόκοσμο της επαρχίας μας». Μήπως θα έπρεπε να αναρωτηθεί αν μέσα στο διάστημα 2019-2023 (τέσσερα συναπτά έτη) έξι παραστάσεις (εκ των οποίων ένα μουσικό ρεσιτάλ) είναι αστείο επιχείρημα για έναν ύψιστο πολιτιστικό θεσμό όπως αυτός της Επιδαύρου;
Στο 2ο βήμα σχετικά με τις σκηνοθεσίες επισημαίνει ότι «Αποστολή μας(!) είναι η σύνδεση του αρχαίου δράματος με τις σύγχρονες παραστατικές φόρμες και δραματουργικές αναζητήσεις κ.λπ.» και παρακάτω: «Είναι πεποίθησή μας(!) ότι οι σκηνοθέτες οφείλουν να προσφέρουν τη δική τους ερμηνεία πάνω στα έργα». Αναρωτήθηκε άραγε η κ. Ευαγγελάτου σε ποιους πρέπει να ανατίθενται τα ανωτέρω; Μήπως σε άριστους σκηνοθέτες με βαθιά γνώση της αρχαίας ελληνικής δραματουργίας και όχι σε υπερφίαλα μειράκια;
Στο 3ο βήμα αναφέρει ότι σε κάθε καλόπιστο που ασχολείται με τη θεατρική τέχνη, είναι σαφές ότι η Επίδαυρος περνάει σε νέα εποχή και ότι 60 διεθνείς και γνωστοί άνθρωποι της θεατρικής τέχνης εξέφρασαν άριστες εντυπώσεις. Εγώ ως καλόπιστος θεατής, αλλά και εμπειρότατος επαγγελματίας, αμφιβάλλω σφόδρα ότι η Επίδαυρος περνάει σε (καλύτερη) εποχή και πολύ περισσότερο ότι 60 ευγενώς προσκληθέντες – προσφερθέντες managers ήταν σε θέση να εκφρασθούν εκτός των ορίων του… savoir vivre. Αυτά είναι γνωστά τοις πάσι.
Δραστικές τομές σε ένα χαμηλού επιπέδου ακροατήριο είναι άνευ αντικρίσματος. Δεν είναι δυνατό να ευαγγελίζεσαι σύγχρονες παραστατικές φόρμες, όταν το 80%, τουλάχιστον, του ακροατηρίου δεν γνωρίζει και δεν ξεχωρίζει ποια έργα έχει γράψει έκαστος των τριών μεγίστων δραματουργών.
Η κ. Ευαγγελάτου διέπραξε το κλασικό ολίσθημα της από καθέδρας ομιλούσης, με την έπαρση της απολύτου αυθεντίας και το παραινετικό πνεύμα του άπειρου δημοδιδασκάλου. Και αν ψέγει τον κ. Θεοδωρόπουλο, ενεργό επαγγελματία και υψηλού μορφωτικού επιπέδου άνθρωπο, καταλαβαίνετε πού έχει καταχωρισμένους – γραμμένους εμάς τους «καλόπιστους».
