Κύριε διευθυντά
Το μεσημέρι της 23ης Ιουλίου 1974 δύο αντιτορπιλικά (Α/Τ) παίρνουν σήμα να αποπλεύσουν από τα αγκυροβόλια διασποράς και να καταπλεύσουν στον Φαληρικό όρμο, διότι το απόγευμα θα επιβιβαστεί ο τότε Α/ΓΕΝ αντιναύαρχος Π. Αραπάκης Π.Ν. για να μιλήσει στους αξιωματικούς τους. Συγκεντρώνονται στο καρέ αξιωματικών του ενός από αυτά και ο Α/ΓΕΝ αφού αναφέρεται εν ολίγοις στην επικρατούσα πολιτική κατάσταση και ουσιαστικά ανυπαρξία κυβέρνησης και κράτους και αδυναμία συνεννόησης, ανακοινώνει ότι, ουσιαστικά με δική του πρωτοβουλία και ενέργειες, τα ξημερώματα ο Κωνσταντίνος Καραμανλής επιστρέφει από το Παρίσι στην Ελλάδα για να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας. Αμέσως μετά απευθύνεται προς τον ένθερμο υποστηρικτή του καθεστώτος κυβερνήτη του πλοίου και τον ερωτά: «Συμφωνείς Θ…;».
Αυτός, με σφιγμένα χείλη και αλλοιωμένα τα χαρακτηριστικά του προσώπου του, κουνάει αργά καταφατικά το κεφάλι του.
Φεύγει ο Α/ΓΕΝ και τα Α/Τ αποπλέουν για να γυρίσουν στις θέσεις τους διασποράς. Αργότερα ο κυβερνήτης απαγορεύει στους αξιωματικούς να παρακολουθήσουν από την τηλεόραση του καρέ την άφιξη του Καραμανλή. Αυτοί, πλην ελαχίστων ομοϊδεατών του κυβερνήτου, τηρούν τη διαταγή. Δεν παρακολουθούν την άφιξη του Καραμανλή στο καρέ αξιωματικών αλλά μαζεύονται όλοι, όσοι δεν έχουν βάρδια, στο καρέ υπολόγων. Είναι ένα διαμέρισμα προς την πρύμνη του Α/Τ στο δεύτερο κατάστρωμα.
Με το που βγαίνει ο Καραμανλής από την πόρτα του αεροπλάνου ένα ουρανόμηκες «Ζήτω» και άλλα επιφωνήματα χαράς και ανακούφισης ξεχύνονται μέσα στην ήρεμη νύχτα από το καρέ υπολόγων. Αργότερα κάποιος αξιωματικός πηγαίνει στο καρέ αξιωματικών. Είναι μόνος. Ξεκρεμάει το κάδρο με το «πουλί», βγαίνει στο δεξί κατάστρωμα και το φουντάρει κάπου έξω από την Κάρυστο.
Ετσι έζησα και θυμάμαι την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στις 24 Ιουλίου 1974.
Επειτα από 73 μέρες γυρίσαμε στον Ναύσταθμο και σβήσαμε μηχανές και καζάνια. Κάπου στο ενδιάμεσο ο κυβερνήτης είχε αντικατασταθεί.
