Κύριε διευθυντά
Το καταδρομικό «Ελλη» βρίσκεται στο λιμάνι της Τήνου συμμετέχοντας στη γιορτή της Παναγίας, το 1940. Στις 10 το πρωί δέχεται τορπίλη από το ιταλικό υποβρύχιο «Ντολφίνο». ∆ύο ακόμη τορπίλες χτυπούν την προκυμαία του νησιού. Σκοτώνεται ένας υπαξιωματικός και οχτώ ναύτες, ενώ άλλοι 24 τραυματίζονται.
Η τραγική είδηση απλώνεται σ’ όλη την Ελλάδα. Στον νομό Φθιώτιδος – Φωκίδος η Εργοληπτική Α.Ε. έχει αναλάβει την κατασκευή της εθνικής οδού Λιδωρικίου – Ναυπάκτου. Διευθύνων μηχανικός του έργου, ο πολ. μηχανικός Μάριος Καρδαμίτσης, 30 ετών.
Στις 29 Αυγούστου, 14 ημέρες μετά τον τορπιλισμό της «Ελλης», ο Μ. Καρδαμίτσης στέλνει προς «άπαντα τα συνεργεία και υπαλλήλους του έργου» την εγκύκλιο: «Στις 15 Αυγούστου, την ημέρα της γιορτής της Παναγίας, παγκόσμια γιορτή της χριστιανοσύνης, άνανδροι δολοφόνοι χτύπησαν προδοτικά το ένδοξό μας καράβι, την “Ελλη” και δολοφόνησαν Ελληνες αξιωματικούς και ναύτες.
Κάθε γνήσιος Ελληνας πόνεσε και αγανάκτησε με το έγκλημα αυτό και συγχρόνως μέσα στην ψυχή του καθενός μας άναψε η ιδέα της έκτακτης ανάγκης υπεράσπισης της ελληνικής πατρίδας και πρώτα όλος ο ελληνικός λαός άρχισε αυθορμήτως τις συνεισφορές για να ξαναφτιάξουμε τη Νέα Ελλη μεγαλύτερη και ισχυρότερη από την παλιά.
Γι’ αυτό και μεις όλοι που δουλεύουμε με την πένα, το πνεύμα ή τα χέρια στη δουλειά αυτή, πρέπει να βοηθήσουμε με τις μικρές ή μεγάλες δυνάμεις μας στο έργο αυτό. Και η πρώτη καθοριστική βοήθεια, θα δουλέψουμε όλοι ανεξαρτήτως μια Κυριακή και το ημερομίσθιο αυτό θα το στείλουμε στον εθνικό αρχηγό μας τον Μεταξά. Την Κυριακή αυτή επίσης θα δεηθούμε για την ανάπαυση της ψυχής των αδικοχαμένων υπαξιωματικών και ναυτών μας …».
Η εγκύκλιος αυτή εστάλη σε όλα τα συνεργεία της Εργοληπτικής, «ούτω συνολικά στους νομούς Φθιωτιδοφωκίδος και Αιτωλοακαρνανίας». Τετρακόσιοι υπάλληλοι τεχνίτες και εργάτες συμμετείχαν την 1-9-1940 στην εκδήλωση πρόθυμα.
«Σε όλα τα συνεργεία κατά μήκος της οδού εψάλησαν επιμνημόσυνες δεήσεις υπέρ αναπαύσεως της ψυχής των δολοφονηθέντων υπαξιωματικών και ναυτών και πάντων των υπέρ πατρίδος και ελευθερίας πεσόντων για την αιώνια Ελλάδα, δηλώνοντας ταυτόχρονα απόλυτη πίστη σ’ αυτήν. Περιμένουμε διαταγή σας για να αλλάξουμε την πένα και το φτυάρι με το τουφέκι», σημειώνεται στο τηλεγράφημα που εστάλη προς τον «Ιωάννην Μεταξάν Εθνικόν Κυβερνήτην Αθήνας» την ίδια μέρα.
Ενα μήνα αργότερα στις 28 Οκτωβρίου κηρύχθηκε ο πόλεμος Ελλάδος – Ιταλίας. Λέγοντας το ΟΧΙ, ο Μεταξάς ήξερε ότι ο λαός ήταν μαζί του.
ΥΓ.: Τα παραπάνω έγγραφα βρέθηκαν στο αρχείο του πατέρα μου, πολ. μηχανικού Μάριου Καρδαμίτση (1910-1975).
