Κύριε διευθυντά
Ενώ εσείς στην Ελλάδα περνάτε δύσκολες μέρες με τον καύσωνα και τις πυρκαγιές, εμείς οι Ελληνες του Λονδίνου έχουμε συνέχεια συννεφιά, βροχές και ψύχρα, συμμεριζόμενοι συγχρόνως την αγωνία των ανθρώπων της πατρίδας της καρδιάς μας. Καμιά σχέση με ένα καλοκαίρι ξένοιαστο, όπως θα το θέλαμε όλοι. Γι’ αυτό το γράμμα μου έχει τον σκοπό να δώσει λίγη ομορφιά, κουράγιο και ελπίδα, που τόσο χρειαζόμαστε όλοι μας.
Oπως διαβάσαμε, ο Δήμος Υδρας αποφάσισε να κάνει τη Σοφία Λόρεν επίτιμο δημότη, για να την τιμήσει για την προσφορά της στο νησί, που έγινε γνωστό σε όλο τον κόσμο χάρη στην ταινία «Το παιδί και το δελφίνι», στην οποία αυτή πρωταγωνιστούσε. Οπως έχει πει η ίδια, τότε ήταν ουσιαστικά και η αρχή του έρωτά της με τον άνδρα της, με τον οποίο έμεινε παντρεμένη πάνω από σαράντα χρόνια, μέχρι τον θάνατό του. Σε εκείνη την ταινία τραγουδούσε, μαζί με τον Τώνη Μαρούδα, το τραγούδι «Τι είν’ αυτό που το λένε αγάπη». Λίγο αργότερα, η Ισπανίδα καλλονή με την υπέροχη φωνή Σαρίτα Μοντιέλ, σε μια ταινία γυρισμένη στην Αθήνα και στην όμορφη Ρόδο, τραγουδούσε πάλι, στα ελληνικά και στα ισπανικά, «Τι να είναι η αγάπη», το «μυστικό» της. Και η Αλίκη Βουγιουκλάκη είχε «ένα μυστικό, κρυμμένο στης καρδιάς τα βάθη».
Η ελληνική γλώσσα έχει δύο ξεχωριστές λέξεις, αγάπη και έρωτας, αλλά οι δύο έννοιες συνήθως αλληλοκαλύπτονται. Στα αγγλικά η λέξη «love» χρησιμοποιείται και για τα δύο, με το μυστήριο να παραμένει. «Whatever “in love” means» («Ο,τι κι αν σημαίνει “ερωτευμένος”») ήταν η γνωστή απάντηση του τότε πρίγκιπα Καρόλου, όταν, στην ερώτηση δημοσιογράφου αν ήταν ερωτευμένοι, η Νταϊάνα απάντησε αμέσως: «Of course!» («Φυσικά!»). Ολοι γνωρίζουμε τη συνέχεια.
Το αιώνιο ερώτημα, που κανένα μάθημα σεξουαλικής αγωγής δεν μπορεί να απαντήσει, γιατί η αγάπη, ο έρωτας, είναι «γέλιο, δάκρυ, λιακάδα, βροχή», που «στο λεπτό σού δίνει φτερά κι είναι λύπη μαζί και χαρά». Και κυρίως, γιατί είναι κάτι τόσο μοναδικό για τον καθένα, που δεν διδάσκεται.
Μία από τις πιο ρομαντικές στιγμές κεραυνοβόλου έρωτα του κινηματογράφου ήταν, όταν παραμονή Πρωτοχρονιάς, η φτωχή ανθοπώλις, η Βιολετέρα, καθώς υπερασπιζόταν τη θέση της έξω από το θέατρο, πέταξε με ορμή ένα ματσάκι από τα λουλούδια της με στόχο μια «συνάδελφό» της, αλλά τα λουλούδια προσγειώθηκαν πάνω στον κύριο που μόλις είχε βγει από την άμαξα και τον… έραναν κυριολεκτικά! Ηταν η αρχή ενός μεγάλου έρωτα που τα είχε όλα. Και γέλιο, και δάκρυ, και λιακάδα, και βροχή.
Καθώς οι ατέλειωτες θάλασσές μας θα μας δροσίζουν αυτό το καλοκαίρι, θα ακούμε τη φωνή του Πάριου να τραγουδάει, καλύτερα από κάθε σχολικό εγχειρίδιο, «Να λοιπόν γιατί σ’ αγάπησα». Το τραγούδι που συνοψίζει όλα αυτά που ζητάει κανείς από μία σχέση: «Γιατί είσαι η αλήθεια μες στην ψευτιά, στα γκρίζα όνειρά μου η ξαστεριά, και μάνα κι αδερφή μου κι αγάπη εσύ, τι άλλο να ζητήσω απ’ τη ζωή;».
