Κύριε διευθυντά
Πολλές φορές –ειδικά στα μάτια του πολίτη– τα κράτη φαίνονται πολύ μεγάλα για να λύσουν τα μικρά/τοπικά προβλήματα και πολύ μικρά για να λύσουν τα πολύ μεγάλα. Στον αντίποδα, η Τοπική Αυτοδιοίκηση μιας και αποτελεί το πρώτο επίπεδο εξοικείωσης του πολίτη με την πολιτική, φαντάζει «ο καθ’ ύλην αρμόδιος» προκειμένου να επιλύσει και τα άμεσα, τρέχοντα και καθημερινά ζητήματα που τον απασχολούν.
Και είμαι σε θέση να σας διαβεβαιώσω ότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση με χαρά ανταποκρίνεται άμεσα και αποτελεσματικά σε εκείνα τα ζητήματα τα οποία μπορεί να χειριστεί. Χωρίς αυτό να αποτελεί δικαιολογία, η λέξη-κλειδί είναι το «μπορεί». Και το λέω αυτό γιατί μία από τις γνωστές παθογένειες, η οποία φαίνεται ότι δύσκολα αντιμετωπίζεται, είναι η πολυδιάχυση των αρμοδιοτήτων.
Πλείστα όσα παραδείγματα αναφύονται καθημερινά. Από το «κίνημα της πετσέτας» στις παραλίες στο οποίο λογοδοτούν οι δήμοι, ενώ η αρμοδιότητα ανήκει στο κεντρικό κράτος, τη φροντίδα δημόσιου χώρου και χώρων πρασίνου που χωροταξικά ανήκουν στον δήμο, αλλά διοικητικά σε υπουργεία, μέχρι γραφικά παραδείγματα σε ασφαλτοστρώσεις/μπαλώματα επειδή αμφισβητείται αν η αρμοδιότητα ανήκει στον δήμο, την περιφέρεια ή την κεντρική εξουσία.
Το ζητούμενο, ασφαλώς, δεν είναι να τσακωνόμαστε για το «ποιος» έχει «τι». Αυτό δεν ενδιαφέρει τον πολίτη. Και καλά κάνει. Το μόνο που πρέπει να ενδιαφέρει τον πολίτη είναι τα προβλήματά του να λύνονται. Και το μόνο που πρέπει να ενδιαφέρει εμάς είναι πώς θα τα λύσουμε πιο γρήγορα και πιο αποτελεσματικά.
Το νέο στοίχημα και αυτό που οφείλουμε από αύριο κιόλας να κάνουμε είναι να συνεννοηθούμε μεταξύ μας, κεντρική εξουσία και τοπική αυτοδιοίκηση Α΄ και Β΄ βαθμού. Σε λίγο έχουμε αυτοδιοικητικές εκλογές, ενώ η παρούσα κυβέρνηση διανύει τους πρώτους μήνες πολιτείας της. Θεωρώ μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να μιλήσουμε προκειμένου να «γυρίσουμε» το σύστημα από πολιτικοκεντρικό (ο πολιτικός κέντρο της προσοχής), σε πολιτοκεντρικό (ο πολίτης έρχεται στο προσκήνιο). Γιατί με τον τρόπο αυτό θα μπορέσουμε επιτέλους να αυξήσουμε τους όρους λογοδοσίας. Γιατί η λογοδοσία είναι η πεμπτουσία της πολιτικής μας ύπαρξης.
