Κύριε διευθυντά
Στο φύλλο της 8-6-2023 ο εύστοχος σχολιαστής σας Τ. Θεοδωρόπουλος επισήμανε το ατόπημα των εξεταστών του ΕΠΑΛ να θέσουν προς ανάπτυξη ένα χορείο του μαρξιστή θεατράνθρωπου Μπρεχτ, η ουσία του οποίου ήταν ότι η σωτηρία για τους αστέγους δεν είναι η φιλανθρωπία αλλά η συντόμευση της εκμετάλλευσής τους προφανώς διά της σοσιαλιστικής επανάστασης.
Ετσι θυμήθηκα το ακόλουθο επεισόδιο: Λίγα χρόνια μετά τη Μεταπολίτευση, στο δικηγορικό γραφείο του πατέρα μου συνάντησα τους γνωστούς ηθοποιούς Π. Φυσσούν και Β. Διαμαντόπουλο, όπου ο πρώτος είχε έλθει γιατί ενδιαφερόταν για τη μίσθωση του Θεάτρου Ακάδημος. Φανατικός θεατρόφιλος, θέλησα να τους εντυπωσιάσω (αχ, αυτά τα νιάτα!) προτείνοντάς τους ν’ ανεβάσουν τον «Συρανό» του Ροστάν και το «Οι πληβείοι προβάρουν επανάσταση» του κατόπιν νομπελίστα Γκρας, μεγάλη επιτυχία στην Ευρώπη, το οποίο πραγματευόταν τη συμπεριφορά του Μπρεχτ το 1952, όταν εγκατεστημένος στο Ανατολικό Βερολίνο, προκειμένου να οικοδομήσει και αυτός τον σοσιαλισμό, αντιμετώπισε με παγερή αδιαφορία το αιματηρό τσάκισμα των διαδηλωτών οικοδόμων από τους Σοβιετικούς.
Ο Διαμαντόπουλος άρχισε με ύφος ανώτερου πνευματικά ανθρώπου να με φρονηματίζει ότι ενώ ο «Συρανό» ήταν έργο τέχνης, οι «Πληβείοι» είναι μια άτεχνη προπαγανδιστική μπροσούρα και ένα τέτοιο έργο δεν έχει θέση σε ελληνική σκηνή. Εγώ δεν τόλμησα να αντιπαρατεθώ. Ο μέχρι τότε σιωπηλός φίλος του πατέρα μου, Σ. Παπαδάκης, άτομο με παιδεία και κοσμογυρισμένο, γυρίζει προς τον απασχολημένο με έγγραφα πατέρα μου και του λέει περίπου τα ακόλουθα: «Οπως ξέρεις, Γιώργο μου, αν και η ΟΠΛΑ δολοφόνησε στη Νέα Ιωνία τον αδελφό μου, πάντοτε σιχαινόμουν τους κομμουνιστικοφάγους και τους χωροφύλακες των κοινωνικών φρονημάτων και για τόσα άλλα. Επιτέλους, όμως, αυτοί ήταν στενόμυαλοι. Οταν όμως ακούω τέτοιους καλλιτέχνες, έρχομαι στα συγκαλά μου και λέω: Στάμο, από πού γλιτώσαμε…». Εξαλλος ο Διαμαντόπουλος αποχώρησε.
Σημείωση: Η πνευματική αστυνομία της Αριστεράς πέτυχε η Ελλάς να είναι η μοναδική χώρα της Ευρώπης όπου, παρά τις προσπάθειες του Μινωτή, δεν ανέβηκε το έργο. Πρέπει κάποτε να γραφτεί κανένα βιβλίο για τα έργα αυτής της αστυνομίας.
