Κύριε διευθυντά
Ο λόγος για τη συμπεριφορική οικονομία, δηλαδή για τη σημασία της ανθρώπινης συμπεριφοράς στις καμπύλες της προσφοράς και της ζήτησης. Οι παραδοσιακοί οικονομολόγοι βασίζονται σε έναν ορθολογικό προμηθευτή και καταναλωτή στις καμπύλες προσφοράς και ζήτησης. Η πραγματικότητα είναι άλλη στη χώρα μας και κυρίως σε άλλες λίγο ανεπτυγμένες χώρες. Από την πλευρά της προσφοράς, έχουμε τους αλόγιστους παραγωγούς και κυρίως μεσάζοντες στην εφοδιαστική αλυσίδα, που διακατέχονται από υπερκέρδη και απληστία. Ο μεγάλος αριθμός μεσαζόντων χαρακτηρίζει την υπανάπτυξη. Από την πλευρά του καταναλωτή, που δεν διακατέχεται από ορθολογικά κίνητρα και ξεφεύγει από τον προϋπολογισμό του λόγω της υφισταμένης οικονομικής κρίσης και λόγω διαφόρων στιγμιαίων συμπεριφορικών ωθήσεων και παρορμήσεων, δηλαδή αγοράζει ακριβότερα πράγματα απ’ ό,τι δύναται και καταφεύγει αναγκαστικά σε υπέρογκα χρέη. Εκτός από αυτά έχουμε τη χωρίς απόδειξη εξυπηρέτηση πολλών επαγγελμάτων και κυρίως ιατρικών υπηρεσιών, καθώς και των τραπεζών με τις αλόγιστες προμήθειες και τους τόκους, που αυτές και οι εισπρακτικές εταιρείες ενοχλούν καθημερινά τηλεφωνικά τους πολίτες και τους τρομοκρατούν. Αυτές κάποτε παρότρυναν τους πολίτες να λάβουν αφειδώς δάνεια. Επίσης έχουμε την αλόγιστη οδική συμπεριφορά, που προκαλεί θανάσιμα ατυχήματα σε πολλούς συμπολίτες, και την αλόγιστη συμπεριφορά στα γήπεδα και στις συναθροίσεις, καθώς και άλλες περιπτώσεις της οικονομικής και κοινωνικής ζωής. Το ερώτημα είναι τι κάνει το κράτος και η εκπαίδευση, που πληρώνει φόρους και εισφορές ο ελληνικός λαός; Πρέπει να γίνει μια άμεση παρέμβαση σε πολλά επίπεδα.
