Κύριε διευθυντά
Διαβάζω πολλά χρόνια την «Καθημερινή» και ιδιαίτερα τα γράμματα αναγνωστών. Με την ευκαιρία πολλών άρθρων και απόψεων που έχουν γραφτεί για την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής θα ήθελα να καταθέσω και εγώ τη δικιά μου άποψη.
Θα ξεκινήσω από την πρόσφατη εμπειρία μου με την εφορία που αφορά μια μικρή εταιρεία που ξεκίνησα την περασμένη χρονιά στην Ελλάδα και ειδικεύεται στην κοπή υψηλών δέντρων μέσα στον αστικό ιστό. Για να μπορέσουμε να διαφοροποιήσουμε την εταιρεία από τους ανταγωνιστές μας αποφασίσαμε να εισαγάγουμε κάποια εξειδικευμένα μηχανήματα από την Ολλανδία και να αγοράσουμε οτιδήποτε άλλο χρειαζόμασταν ώστε να μπορούμε να προσφέρουμε τις υπηρεσίες που θέλουμε. Η συνολική επένδυση έφτασε περί τις 265.000 ευρώ. Ο ΦΠΑ που πληρώσαμε για το 2022 ανερχόταν στις περίπου 35.000 στο τέλος του χρόνου. Καθώς πάντα υπάρχει μια καθυστέρηση (χωρίς εγγύηση ότι θα έχεις πωλήσεις για να πάρεις πίσω αυτόν τον ΦΠΑ) στα έξοδα που κάνεις και στις πωλήσεις, αυτό το ποσό είχε μείνει παγωμένο σαν οφειλόμενο στην εταιρεία. Από τη στιγμή που είναι ένα τόσο μεγάλο ποσό για εμάς ρώτησα τη λογίστριά μου αν μπορώ να αιτηθώ να το λάβει η εταιρεία πίσω. Η απάντησή της μου φάνηκε περίεργη καθώς μου είπε ότι ναι, μπορώ αλλά σχεδόν κανείς δεν το κάνει. Από τη στιγμή που η εταιρεία είναι τελείως τυπική με όλες τις υποχρεώσεις της, της είπα να προχωρήσει στην αίτηση επιστροφής. Από εδώ και πέρα λοιπόν είναι που, κατά τη γνώμη μου, το σύστημα όχι μόνο δεν δουλεύει σωστά αλλά σε φέρνει και σε σημείο να πεις στο τέλος αρκετά, αν μπορέσω… να σε κλέψω κάποια στιγμή θα το κάνω. Ο λόγος είναι η αντιμετώπιση από τους εφοριακούς υπαλλήλους, που όχι μόνο δεν τους ενδιαφέρει το δικό σου άγχος να αποκτήσεις πρόσβαση σε αυτό το ποσό ώστε να καλύψεις τις ανάγκες σου, αλλά σε δουλεύουν και από πάνω.
Από τη στιγμή που κάναμε την αίτηση μάς έδωσαν μια ημερομηνία για τέλη Ιουνίου ότι μέχρι τότε ο απαραίτητος έλεγχος θα είχε ολοκληρωθεί και ότι αν δεν τον έκαναν μέχρι τότε θα έπρεπε να μας επιστρέψουν τον ΦΠΑ. Την τελευταία ημέρα λοιπόν του Ιουνίου, αφού καταφέραμε να μιλήσουμε στην υπάλληλο, μας ενημέρωσε με πολύ περιπαικτικό κιόλας τρόπο ότι είχε την ευχέρεια να παρατείνει την ημερομηνία κατά 2 μήνες και να μην την ενοχλήσουμε. Με τα πολλά, μια κυρία ήρθε στις 3 Αυγούστου φανερά ενοχλημένη που θα έπρεπε να κάνει αυτοψία στην έδρα μας και στην αποθήκη, η οποία με μεγάλη απορία ρώτησε γιατί ζητάμε να μας επιστραφούν τα χρήματα τώρα, αφού κάποια στιγμή θα τα πάρουμε. Οταν της εξηγήσαμε τον λόγο, τις παρουσιάσαμε όλα τα δικαιολογητικά που ζήτησε (δεν θέλησε να μεταβεί στην αποθήκη μάλλον λόγω ζέστης) και ρωτήσαμε πότε θα ολοκληρωθεί η αίτησή μας, μας είπε με αφοπλιστική ειλικρίνεια ότι δεν ξέρει και ότι δεν είναι σίγουρη ότι η επιτροπή (δεν μας είπε ποια επιτροπή) θα το εγκρίνει έτσι και αλλιώς, άρα να μην το περιμένουμε σύντομα.
Η δικιά μου άποψη λοιπόν είναι ότι αν θέλουμε να βελτιώσουμε την κατάσταση δεν θα πρέπει μόνο να επικεντρωνόμαστε στις εταιρείες και στους πολίτες και να τους βλέπουμε εν δυνάμει κλέφτες, αλλά να δούμε και τις τραγικές ανεπάρκειες που έχει το φορολογικό σύστημα στην Ελλάδα σε ανθρώπινο δυναμικό και τον τρόπο που αντιμετωπίζει τους φορολογούμενους πολίτες. Το σύστημα δεν είναι δίκαιο, πολλοί εφοριακοί είναι ανεξέλεγκτοι και συμπεριφέρονται και μιλούν όπως θέλουν, και παρά την καλή διάθεση που μπορεί να έχει κάποιος υπάρχουν όρια τα οποία όταν ξεπερνιούνται εξωθούν αυτούς που νιώθουν ότι τους κοροϊδεύουν μπροστά στα μάτια τους να συμπεριφερθούν ανάλογα. Ισως αν η εφορία άρχιζε να φέρεται δίκαια στους πολίτες που προσπαθούν να εξυπηρετηθούν και αποκτούσαν την εμπιστοσύνη ότι δεν θα σε κοροϊδέψουν και αντί αυτού θα σε βοηθήσουν στο πρόβλημά σου, η κατάσταση θα άλλαζε προς το καλύτερο με πολύ μικρό κόστος.
